Silny ból, do którego opanowania konieczne jest stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych. Produkt leczniczy wskazany jest u dorosłych i młodzieży w wieku co najmniej 12 lat.

Dawkę należy dostosować do nasilenia bólu i indywidualnej wrażliwości pacjenta. Do podania dawek, których nie można uzyskać stosując ten produkt leczniczy, dostępne są produkty lecznicze o innej mocy. Dorośli i młodzież (w wieku ≥12 lat). Dawka początkowa. Zazwyczaj stosowaną dawką początkową dla pacjentów niestosujących wcześniej opioidowych leków przeciwbólowych jest 10 mg oksykodonu chlorowodorku podawanych co 12 h. U niektórych pacjentów korzystne może być zastosowanie dawki początkowej 5 mg w celu zminimalizowania ryzyka działań niepożądanych. U pacjentów otrzymujących już opioidowe leki przeciwbólowe leczenie można rozpocząć od większych dawek, uwzględniając ich wcześniejsze doświadczenie z leczeniem opioidami. Od 10 do 13 mg oksykodonu chlorowodorku odpowiada około 20 mg morfiny siarczanu (oba leki w postaci o przedł. uwalnianiu). Dostosowanie dawki. Niektórzy pacjenci przyjmujący zgodnie z ustalonym schematem potrzebują leków przeciwbólowych w postaci o natychmiastowym uwalnianiu w celu szybkiego zniesienia przebijającego bólu. Produkt nie jest przeznaczony do leczenia bólu przebijającego. Pojedyncza dawka leku stosowanego doraźnie powinna wynosić 1/6 dobowej dawki produktu o takim samym działaniu przeciwbólowym. Stosowanie leku szybko łagodzącego ból częściej niż 2x/dobę wskazuje, że należy zwiększyć dawkę oksykodonu w postaci tabl. o przedłużonym uwalnianiu. Dawki nie należy zwiększać częściej niż co 1-2 dni aż do ustalenia stałej dawki podawanej co 12 h. Po zwiększeniu dawki oksykodonu chlorowodorku z 10 mg do 20 mg podawanych co 12 h, następne modyfikacje dawkowania należy przeprowadzać stopniowo o około 1/3 dawki dobowej aż do uzyskania żądanego działania. Celem jest ustalenie indywidualnej, podawanej co 12 h dawki dla danego pacjenta, która zapewni utrzymanie odpowiedniego działania przeciwbólowego z możliwymi do zaakceptowania przez pacjenta działaniami niepożądanymi i możliwie niewielką ilością leku stosowanego doraźnie przez czas konieczny do opanowania bólu. U większości pacjentów skuteczne jest podawanie takiej samej dawki rano i wieczorem (co 12 h). U niektórych pacjentów korzystny może być nierówny podział dawek. Zasadą jest stosowanie najmniejszej skutecznej dawki. W leczeniu bólu nienowotworowego wystarczająca dawka dobowa oksykodonu chlorowodorku wynosi zwykle 40 mg, ale może być konieczne zastosowanie większych dawek. Pacjenci z bólem nowotworowym mogą wymagać dawek oksykodonu chlorowodorku od 80 mg do 120 mg, które w pojedynczych przypadkach można zwiększyć aż do 400 mg. Czas trwania leczenia. Oksykodonu nie należy stosować dłużej niż to konieczne. Jeśli ze względu na rodzaj i nasilenie choroby konieczne jest długotrwałe leczenie, zaleca się uważne i systematyczne kontrolowanie stanu pacjenta w celu określenia, czy i w jakim zakresie leczenie powinno być kontynuowane. Przerwanie leczenia. Jeśli leczenie oksykodonem nie jest już dłużej konieczne, należy stopniowo zmniejszać jego dawkę w celu zapobiegania objawom z odstawienia. Osoby w podeszłym wieku. Zmiana dawki nie jest zazwyczaj konieczna u pacjentów w podeszłym wieku bez klinicznych objawów zaburzeń czynności wątroby lub nerek. Zaburzenia czynności nerek lub wątroby. Dawkę początkową dla tych pacjentów należy ustalać w sposób zachowawczy. Zalecaną początkową dawkę dla dorosłych należy zmniejszyć o 50% (przykładowo: całkowita doustna dawka dobowa oksykodonu chlorowodorku 10 mg dla pacjentów, którzy nie stosowali wcześniej opioidowych leków przeciwbólowych). Dawkę początkową należy zwiększać u każdego pacjenta aż do uzyskania odpowiedniego działania przeciwbólowego, zgodnie ze stanem klinicznym. W takim przypadku można stosować oksykodonu chlorowodorek w tabletkach o przedł. uwalnianiu o mocy 5 mg. Inni pacjenci z grup ryzyka Pacjenci z małą masą ciała lub wolno metabolizujący, którzy nie stosowali wcześniej opioidów, powinni początkowo otrzymać połowę dawki zalecanej zwykle dla dorosłych. Dlatego dawka oksykodonu chlorowodorku 10 mg podawana co 12 h może nie być odpowiednią dawką początkową. U tych pacjentów można stosować oksykodonu chlorowodorek w tabl. o przedł. uwalnianiu o mocy 5 mg. Dzieci w <12 lat. Nie zaleca się stosowania produktu u dzieci <12 lat ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności.

Preparat należy przyjmować 2x/dobę, zgodnie z ustalonym schematem dawkowania. Tabl. o przedłużonym uwalnianiu można przyjmować niezależnie od posiłków, popijając odpowiednią ilością płynu. Tabl. nie wolno dzielić, przełamywać, rozkruszać ani żuć.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Ciężka niewydolność oddechowa z hipoksją. Zwiększone stężenie dwutlenku węgla we krwi (hiperkapnia). Ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc. Zespół serca płucnego. Ciężka astma oskrzelowa. Porażenna niedrożność jelit.

Głównym zagrożeniem przedawkowania opioidów jest depresja oddechowa. Jednoczesne stosowanie oksykodonu i produktów leczniczych o działaniu uspokajającym, takich jak benzodiazepiny i podobne produkty lecznicze, może spowodować sedację, zahamowanie czynności oddechowej, śpiączkę i zgon. Z uwagi na te zagrożenia, jednoczesne podawanie z tymi sedatywnymi produktami leczniczymi należy ograniczyć do pacjentów, u których zastosowanie innych opcji terapeutycznych nie jest możliwe. W razie podjęcia decyzji o jednoczesnym zastosowaniu oksykodonu i produktów leczniczych o działaniu uspokajającym, należy podawać najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie najkrótszy czas. Należy uważnie kontrolować, czy u pacjenta nie występują przedmiotowe i podmiotowe objawy zahamowania czynności oddechowej i sedacji. W związku z tym zdecydowanie zaleca się poinformowanie pacjentów i ich opiekunów o konieczności zwrócenia uwagi na te objawy. Należy zachować ostrożność w przypadku: pacjentów w podeszłym wieku lub wyniszczonych; pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności płuc, wątroby lub nerek; pacjentów z obrzękiem śluzowatym; niedoczynności tarczycy; choroby Addisona; rozrostu gruczołu krokowego; psychozy w wyniku zatrucia; choroby alkoholowej, majaczenia alkoholowego (delirium tremens), rozpoznanego uzależnienia od opioidów; chorób dróg żółciowych; zapalenia trzustki; chorób jelit związanych z niedrożnością lub stanem zapalnym; urazu głowy (ze względu na ryzyko zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego); niedociśnienia tętniczego; hipowolemii; padaczki lub skłonności do napadów drgawkowych; pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o działaniu uspokajającym (takie jak benzodiazepiny) lub inne substancje hamujące czynność OUN, w tym alkohol; przyjmowania przez pacjenta inhibitorów MAO lub w ciągu 2 tyg. od ich odstawienia. Jeśli istnieje podejrzenie wystąpienia lub wystąpi porażenna niedrożność jelit, oksykodon należy natychmiast odstawić. Długotrwałe stosowanie produktu leczniczego może spowodować u pacjenta rozwój tolerancji na substancję czynną z koniecznością stosowania coraz większych dawek w celu utrzymania działania przeciwbólowego. Długotrwałe stosowanie produktu leczniczego może spowodować uzależnienie fizyczne, a po nagłym przerwaniu leczenia mogą wystąpić objawy z odstawienia. Jeśli leczenie oksykodonem nie jest dłużej konieczne, wskazane może być stopniowe zmniejszanie dawki dobowej w celu uniknięcia wystąpienia zespołu z odstawienia. Objawami odstawienia mogą być m.in. ziewanie, rozszerzenie źrenic, łzawienie, wodnisty wyciek z nosa, drżenie, nadmierne pocenie się, niepokój, pobudzenie, drgawki, bezsenność lub ból mięśni. Możliwe jest wystąpienie hiperalgezja, która nie reaguje na dalsze zwiększanie dawki oksykodonu, zwłaszcza podczas stosowania jego dużych dawek. Może być konieczne zmniejszenie dawki oksykodonu lub zmiana na inny opioidowy lek przeciwbólowy. Profil nadużywania oksykodonu i innych silnych agonistów receptorów opioidowych jest podobny. Oksykodon może być poszukiwany i nadużywany przez osoby z utajonymi lub jawnymi zaburzeniami związanymi z uzależnieniem. Istnieje możliwość rozwoju uzależnienia psychicznego od opiodowych leków przeciwbólowych, w tym od oksykodonu. Xancodal należy stosować ze szczególną ostrożnością u pacjentów z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków w wywiadzie. Nadużywanie oksykodonu w postaci doustnej poprzez zastosowanie pozajelitowe wiąże się z ryzykiem wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, które mogą prowadzić do zgonu. W celu uniknięcia zniszczenia właściwości tabl. o przedłużonym uwalnianiu tabl. produktu leczniczego należy połykać w całości, nie wolno ich dzielić, przełamywać, kruszyć ani żuć. Przyjmowanie przełamanych lub rozkruszonych tabl. albo ich żucie powoduje szybkie uwalnianie i wchłanianie potencjalnie śmiertelnej dawki oksykodonu. Stosowanie produktu leczniczego nie jest zalecane w okresie przedoperacyjnym lub w czasie pierwszych 12-24 h po operacji. Zależnie od rodzaju i zakresu zabiegu chirurgicznego, zastosowanej metody znieczulenia, innych jednocześnie stosowanych produktów leczniczych oraz stanu pacjenta, dokładny czas wdrożenia pooperacyjnego leczenia produktem leczniczym zależy od uważnej indywidualnej oceny ryzyka i korzyści. Tak jak w przypadku wszystkich opioidowych leków przeciwbólowych, szczególną ostrożność należy zachować podczas stosowania produktów leczniczych zawierających oksykodon u pacjentów po zabiegach chirurgicznych w obrębie jamy brzusznej, gdyż opioidy osłabiają perystaltykę jelit. Opioidów nie należy stosować do czasu upewnienia się przez lekarza, że czynność jelit pacjenta jest prawidłowa. Opioidy mogą wywierać wpływ na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza lub podwzgórze-przysadka-gonady. Niektóre zmiany, które można obserwować, to zwiększenie stężenia prolaktyny w surowicy oraz zmniejszenie stężenia kortyzolu i testosteronu w osoczu. Te zmiany hormonalne mogą wywołać objawy kliniczne. Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u dzieci w wieku poniżej 12 lat ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności. Picie alkoholu podczas stosowania produktu leczniczego może nasilić działania niepożądane oksykodonu, dlatego należy unikać ich jednoczesnego przyjmowania. Pusty szkielet tabl. może znaleźć się w kale. Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Sportowców należy ostrzec, że ten produkt leczniczy może dawać dodatni wynik testów antydopingowych. Stosowanie produktu leczniczego jako środka dopingującego może stanowić zagrożenie dla zdrowia. Oksykodon może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Wpływ taki jest szczególnie prawdopodobny na początku stosowania oksykodonu, po zwiększeniu jego dawki lub zmiany leku, a także w przypadku, gdy pacjent przyjmuje inne leki o działaniu hamującym OUN. Przy stosowaniu stabilnej dawki ograniczenia dotyczące prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn nie są konieczne. Lekarz powinien podjąć decyzję o możliwości podejmowania przez pacjenta takich czynności.

Jednoczesne stosowanie opioidów i produktów leczniczych o działaniu uspokajającym, takich jak benzodiazepiny lub podobne produkty zwiększa ryzyko sedacji, zahamowania czynności oddechowej, śpiączki i zgonu na skutek addycyjnego działania hamującego na OUN. Należy ograniczyć dawkę oraz czas trwania leczenia skojarzonego. Substancjami czynnymi wpływającymi hamująco na OUN są na przykład leki uspokajające (w tym benzodiazepiny), nasenne, pochodne fenotiazyny, neuroleptyki, leki przeciwdepresyjne, przeciwhistaminowe, przeciwwymiotne lub inne opioidowe leki przeciwbólowe. Alkohol może nasilić farmakodynamiczne działania produktu leczniczego; należy unikać jednoczesnego stosowania. Produkty lecznicze o działaniu przeciwcholinergicznym (np. trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe, przeciwwymiotne, przeciwpsychotyczne, zwiotczające mięśnie, leki przeciw parkinsonizmowi) mogą nasilać niepożądane przeciwcholinergiczne działanie oksykodonu (takie jak zaparcie, suchość w jamie ustnej lub zaburzenia oddawania moczu). Oksykodon należy stosować ostrożnie u pacjentów, którzy przyjmują inhibitory MAO lub przyjmowali je w ciągu ostatnich 2 tyg. Jednoczesne stosowanie oksykodonu i leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny powodowało w pojedynczych przypadkach klinicznie istotne zmniejszenie lub zwiększenie wartości INR (międzynarodowego współczynnika znormalizowanego). Oksykodon jest metabolizowany głównie przez izoenzym CYP3A4, z pewnym udziałem CYP2D6. Aktywność obu szlaków metabolicznych może być hamowana lub indukowana przez różne jednocześnie podawane produkty lecznicze lub składniki diety. Te interakcje zostały szczegółowo wyjaśnione poniżej. Inhibitory CYP3A4, takie jak antybiotyki makrolidowe (np. klarytromycyna, erytromycyna lub telitromycyna), azolowe leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol, worykonazol, itrakonazol lub pozakonazol), inhibitory proteazy (np. boceprewir, rytonawir, indynawir, nelfinawir lub sakwinawir), cymetydyna oraz sok grejpfrutowy mogą spowodować zmniejszenie klirensu oksykodonu, a w konsekwencji zwiększenie jego stężenia w osoczu. Dlatego może być konieczne dostosowanie dawki oksykodonu. Niżej przedstawiono niektóre szczególne przypadki hamowania aktywności enzymu CYP3A4. Itrakonazol (silny inhibitor CYP3A4) podawany doustnie w dawce 200 mg przez pięć dni zwiększał wartość AUC podawanego doustnie oksykodonu. Średnio, wartość AUC była około 2,4-krotnie większa (w zakresie 1,5-3,4). Worykonazol (inhibitor CYP3A4) podawany 2x/dobę w dawce 200 mg przez 4 dni (400 mg jako dwie pierwsze dawki) zwiększał wartość AUC podawanego doustnie oksykodonu. Średnio, wartość AUC była około 3,6-krotnie większa (w zakresie 2,7-5,6). Telitromycyna (inhibitor CYP3A4) podawana doustnie w dawce 800 mg przez 4 dni zwiększała wartość AUC podawanego doustnie oksykodonu. Średnio, wartość AUC była około 1,8-krotnie większa (w zakresie 1,3-2,3). Sok grejpfrutowy (inhibitor CYP3A4) spożywany w ilości 200 ml 3x/dobę przez 5 dni zwiększał wartość AUC podawanego doustnie oksykodonu. Średnio, wartość AUC była około 1,7-krotnie większa (w zakresie 1,1-2,1). Leki pobudzające aktywność CYP3A4, takie jak ryfampicyna, karbamazepina, fenytoina lub ziele dziurawca, mogą indukować metabolizm oksykodonu i zwiększać jego klirens, co prowadzi do zmniejszenia stężenia oksykodonu w osoczu. Może być konieczne dostosowanie dawki oksykodonu. Niżej przedstawiono niektóre szczególne przypadki pobudzenia aktywności enzymu CYP3A4. Ziele dziurawca (induktor CYP3A4) podawany 3x/dobę w dawce 300 mg przez 15 dni zmniejszał wartość AUC podawanego doustnie oksykodonu. Średnio, wartość AUC była o około 50% mniejsza (w zakresie 37–57%). Ryfampicyna (induktor CYP3A4) podawana raz/dobę w dawce 600 mg przez 7 dni zmniejszała wartość AUC podawanego doustnie oksykodonu. Średnio, wartość AUC była mniejsza o około 86%. Produkty lecznicze hamujące aktywność CYP2D6, takie jak paroksetyna lub chinidyna, mogą zmniejszać klirens oksykodonu, prowadząc w konsekwencji do zwiększenia stężenia oksykodonu w osoczu.

W miarę możliwości należy unikać stosowania tego produktu leczniczego u pacjentek w ciąży lub karmiących piersią. Liczba danych dotyczących stosowania oksykodonu u kobiet w ciąży jest ograniczona. Oksykodon przenika przez barierę łożyskową. Niemowlęta matek, które otrzymywały opioidowe leki przeciwbólowe w ostatnich 3-4 tyg. przed porodem należy obserwować, czy nie występują u nich objawy depresji oddechowej. U noworodków, których matki były leczone w czasie ciąży oksykodonem, mogą wystąpić objawy odstawienia. Oksykodon może przenikać do mleka kobiecego i wywołać u karmionego piersią dziecka uspokojenie i depresję oddechową. Z tego względu oksykodonu nie należy stosować u matek karmiących piersią. Brak dostępnych danych dotyczących ludzi. Badania na szczurach nie wykazały żadnego wpływu oksykodonu na płodność.

Ze względu na właściwości farmakologiczne oksykodon może spowodować depresję oddechową, zwężenie źrenic, skurcz oskrzeli i skurcze mięśni gładkich oraz zahamować odruch kaszlowy. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi są nudności (zwłaszcza na początku leczenia) i zaparcie. Głównym zagrożeniem związanym z przedawkowaniem opioidowych leków przeciwbólowych jest depresja oddechowa, która występuje najczęściej u pacjentów w podeszłym wieku lub osłabionych. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (rzadko) opryszczka. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) nadwrażliwość; (nieznana) reakcje anafilaktyczne, reakcje rzekomoanafilaktyczne. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) zmniejszony apetyt aż do utraty apetytu; (niezbyt często) odwodnienie; (rzadko) zwiększony apetyt. Zaburzenia psychiczne: (często) lęk, stan splątania, depresja, zmniejszona aktywność, niepokój, głównie ruchowy, nadmierna aktywność psychoruchowa, nerwowość, bezsenność, nieprawidłowe myślenie; (niezbyt często) pobudzenie, labilność afektu, nastrój euforyczny, zaburzenia postrzegania, takie jak omamy, derealizacja; zmniejszenie libido, uzależnienie od leku; (nieznana) agresja. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) senność, uspokojenie, zawroty głowy, ból głowy; (często) drżenie, letarg; (niezbyt często) niepamięć, drgawki (zwłaszcza u osób z zaburzeniami drgawkowymi lub skłonnościami do drgawek), osłabienie koncentracji, migrena, zwiększone napięcie mięśniowe, mimowolne skurcze mięśni, niedoczulica, zaburzenia koordynacji, zaburzenia mowy, omdlenie, parestezje, zaburzenia smaku; (nieznana) hiperalgezja. Zaburzenia oka: (niezbyt często) zaburzenia widzenia, zwężenie źrenic. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zaburzenia słuchu, zawroty głowy pochodzenia obwodowego. Zaburzenia serca: (niezbyt często) tachykardia, kołatanie serca (związane z zespołem odstawienia). Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) rozszerzenie naczyń krwionośnych; (rzadko) niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność, skurcz oskrzeli; (niezbyt często) depresja oddechowa, dysfonia, kaszel. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) zaparcie, wymioty, nudności; (często) ból brzucha, biegunka, suchość w jamie ustnej, czkawka, niestrawność; (niezbyt często) owrzodzenie jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia połykania, wzdęcia, odbijanie, niedrożność jelit; (rzadko) smoliste stolce, zaburzenia dotyczące zębów, krwawienie z dziąseł; (nieznana) próchnica zębów. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zwiększona aktywność enzymów wątrobowych; (nieznana) zastój żółci, kolka żółciowa. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) świąd; (często) reakcje skórne/wysypka, nadmierne pocenie się; (niezbyt często) suchość skóry; (rzadko) pokrzywka. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) dyzuria, nagła potrzeba oddania moczu; (niezbyt często) zatrzymanie moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) zaburzenia wzwodu, hipogonadyzm; (nieznana) brak miesiączki. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) stany osłabienia, zmęczenie; (niezbyt często) dreszcze, zespół odstawienia, ból (np. ból w klatce piersiowej), złe samopoczucie, obrzęk, obrzęki obwodowe, tolerancja leku, pragnienie; (rzadko) zwiększenie mc., zmniejszenie mc.; (nieznana) zespół z odstawienia u noworodka. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) urazy w wyniku wypadków.

Ostre przedawkowanie oksykodonu może objawiać się depresją oddechową, sennością postępującą do osłupienia lub śpiączki, zmniejszeniem napięcia mięśni szkieletowych, zwężeniem źrenic, bradykardią, niedociśnieniem, obrzękiem płuc i może spowodować zgon. Należy utrzymywać drożność dróg oddechowych. Substancje z grupy czystych antagonistów receptorów opioidowych, tj. nalokson, są specyficznymi odtrutkami na przedawkowanie opioidów. W razie konieczności należy zastosować inne metody podtrzymujące czynności życiowe. Antagoniści opioidów: nalokson (np. dożylnie 0,4 do 2 mg). Jeśli to konieczne podawanie należy powtarzać w odstępach 2 do 3 minut. Możliwe jest dożylne podanie w inf. 2 mg naloksonu w 500 ml 0,9% roztworu sodu chlorku lub 5% roztworu glukozy (stężenie naloksonu 0,004 mg/ml). Szybkość inf. należy dostosować do poprzedniej dawki podanej we wstrzyknięciu (bolus) i reakcji pacjenta. Inne działania podtrzymujące: w tym wentylacja mechaniczna, podawanie tlenu, podanie leków zwężających naczynia krwionośne i dożylne podanie płynów w leczeniu wstrząsu krążeniowego towarzyszącego przedawkowaniu. W razie zatrzymania akcji serca lub zaburzeń rytmu serca wskazany może być masaż serca lub defibrylacja. Należy utrzymywać równowagę wodną i elektrolitową.

Oksykodon wykazuje powinowactwo do receptorów opioidowych kappa, mi i delta w mózgu, rdzeniu kręgowym i narządach obwodowych. Działa na te receptory jako agonista opioidowy bez działania antagonistycznego. Działanie lecznicze polega głównie na znieczuleniu i uspokojeniu. W porównaniu z oksykodonem w postaci o szybkim uwalnianiu podawanym w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi substancjami, oksykodon w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu wykazuje działanie przeciwbólowe przez znacznie dłuższy czas bez zwiększenia częstości działań niepożądanych.

1 tabl. o przedłużonym uwalnianiu zawiera 40 mg, 60 mg lub 80 mg oksykodonu chlorowodorku, co odpowiada 35,9 mg, 53,9 mg lub 71,8 mg oksykodonu.