Bolesne skurcze mięśni: związane ze statycznymi i czynnościowymi schorzeniami kręgosłupa (zespoły szyjne i lędźwiowe); w następstwie zabiegu chirurgicznego, np. przepukliny jądra miażdżystego lub zapalenia stawu biodrowego. Zwiększone napięcie mięśni w chorobach neurologicznych: np. stwardnieniu rozsianym, przewlekłych chorobach rdzenia kręgowego, chorobach zwyrodnieniowych rdzenia kręgowego, w następstwie udaru mózgu oraz w mózgowym porażeniu dziecięcym - u dorosłych, u których wcześniej rozpoznano porażenie mózgowe dziecięce.

Produkt leczniczy charakteryzuje się wąskim indeksem terapeutycznym oraz dużą zmiennością międzyosobniczą pod względem stężenia tyzanidyny w osoczu, dlatego ważne jest dostosowywanie dawki do potrzeb pacjenta. Mała dawka początkowa wynosząca 2 mg 3x/dobę może zminimalizować ryzyko działań niepożądanych. Dawkę należy ostrożnie zwiększać dostosowując ją do indywidualnych potrzeb pacjenta. Łagodzenie bolesnych skurczów mięśni. Zwykle zaleca się stosowanie produktu leczniczego w postaci tabl., w dawce 2-4 mg 3x/dobę. W ciężkich przypadkach można przyjąć dodatkową dawkę 2 mg lub 4 mg przed snem w celu zminimalizowania działania uspokajającego. Zwiększone napięcie mięśni w chorobach neurologicznych. Początkowo nie należy podawać więcej niż 6 mg/dobę, dawkę dobową podawać w 3 dawkach podzielonych. Dawka dobowa może być stopniowo zwiększana o 2 mg do 4 mg w odstępach pół-tyg. lub tyg. Optymalną reakcję pacjenta uzyskuje się zwykle po podaniu dawki dobowej wynoszącej 12-24 mg, podawanej w 3 lub 4 równych dawkach. Nie należy stosować dawki dobowej większej niż 36 mg. Dzieci i młodzież. Doświadczenie ze stosowaniem produktu leczniczego u pacjentów w wieku poniżej 18 lat jest ograniczone, dlatego nie zaleca się podawania tego produktu leczniczego tej grupie pacjentów. Osoby w podeszłym wieku (65 lat lub starsze). Doświadczenie ze stosowaniem produktu leczniczego u osób w podeszłym wieku jest ograniczone. Dlatego zaleca się rozpoczęcie leczenia od najmniejszej dawki i stopniowe jej zwiększanie w zależności od tolerancji oraz skuteczności produktu leczniczego. Zaburzenia czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr mniejszy niż 25 ml/min) zaleca się rozpoczynanie leczenia produktem leczniczym w postaci tabl. od dawki 2 mg raz/dobę. Dawkę należy zwiększać powoli, w zależności od tolerancji i skuteczności produktu leczniczego. W celu poprawy skuteczności produktu leczniczego zaleca się zwiększenie jednorazowej dawki dobowej, a następnie zwiększenie częstości podawania produktu leczniczego. Zaburzenia czynności wątroby. Stosowanie produktu leczniczego u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby jest przeciwwskazane. Mimo że produkt leczniczy w znacznym stopniu jest metabolizowany w wątrobie, informacje dotyczące tej grupy pacjentów są ograniczone. Stosowanie produktu leczniczego jest związane z odwracalnymi nieprawidłowościami w badaniach czynności wątroby. Produkt leczniczy należy stosować zachowując ostrożność u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, a podczas rozpoczynania leczenia stosować najmniejszą dawkę. Następnie zwiększenie dawki powinno odbywać się z zachowaniem ostrożności i zależnie od tolerancji pacjenta. Przerwanie leczenia. Jeśli konieczne jest przerwanie stosowania produktu leczniczego, dawkę należy zmniejszać stopniowo, szczególnie u pacjentów, którzy długotrwale otrzymywali duże dawki produktu leczniczego, w celu uniknięcia lub zminimalizowania ryzyka wystąpienia nadciśnienia tętniczego lub tachykardii z odbicia.

Ciężkie zaburzenie czynności wątroby, trwałe zwiększenie aktywności aminotransferaz (3 razy powyżej górnej granicy normy); równoczesne stosowanie tyzanidyny z silnymi inhibitorami CYP1A2, takimi jak fluwoksamina lub cyprofloksacyna jest przeciwwskazane, gdyż może spowodować ciężkie działania niepożądane, w tym ciężkie niedociśnienie tętnicze; stwierdzona nadwrażliwość na tyzanidynę lub jakąkolwiek substancję pomocniczą.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego z lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT. Jednoczesne stosowanie tyzanidyny z umiarkowanymi inhibitorami CYP1A2 nie jest zalecane. W trakcie leczenia tyzanidyną może wystąpić niedociśnienie tętnicze, które może wynikać również z interakcji z jednocześnie stosowanymi lekami (inhibitorami CYP1A2 i/lub lekami hipotensyjnymi). Obserwowano również ciężkie objawy niedociśnienia tętniczego, takie jak utrata przytomności lub zapaść naczyniowa. Po nagłym odstawieniu tyzanidyny, stosowanej przewlekle i/lub w dużych dawkach i/lub równocześnie z innymi lekami hipotensyjnymi, obserwowano nadciśnienie tętnicze i tachykardię z odbicia. W skrajnych przypadkach, nadciśnienie tętnicze z odbicia może prowadzić do udaru mózgu. Nie należy przerywać stosowania tyzanidyny w sposób nagły; produkt leczniczy należy odstawiać stopniowo. Z uwagi na fakt, że odnotowano przypadki zaburzenia czynności wątroby w związku ze stosowaniem tyzanidyny, ale rzadko w przypadku dawek dobowych mniejszych niż 12 mg, zaleca się przez 1-sze 4 m-ce comiesięczne monitorowanie biochemicznych wskaźników czynności wątroby u pacjentów otrzymujących dawki 12 mg i większe, a także u pacjentów z klinicznymi objawami wskazującymi na zaburzenie czynności wątroby, takimi jak nudności niewiadomego pochodzenia, brak łaknienia lub uczucie zmęczenia. Leczenie produktem leczniczym należy przerwać jeśli aktywność aminotransferazy alaninowej (AlAT) lub aminotransferazy asparaginianowej (AspAT) w surowicy przekracza 3-krotnie górną granicę normy. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr mniejszy niż 25 ml/min) ogólnoustrojowa ekspozycja na tyzanidynę może zwiększyć się nawet 6-krotnie w porównaniu z pacjentami z prawidłową czynnością nerek. Z tego względu zaleca się rozpoczynanie leczenia od dawki 2 mg raz/dobę. Dawkę należy zwiększać powoli, w zależności od tolerancji i skuteczności produktu leczniczego. W celu poprawy skuteczności produktu leczniczego zaleca się zwiększenie jednorazowej dawki dobowej, a następnie zwiększenie częstości podawania produktu leczniczego. Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego łącznie z innymi inhibitorami CYP1A2. Stosowanie produktu leczniczego łącznie z fluwoksaminą lub cyprofloksacyną jest przeciwwskazane. W związku ze stosowaniem tyzanidyny zgłaszano występowanie reakcji nadwrażliwości, w tym anafilaksji, obrzęku naczynioruchowego, zapalenia skóry, wysypki, pokrzywki, świądu i rumienia. Zaleca się uważną obserwację pacjenta przez 1-2 dni po podaniu 1-szej dawki. Jeśli wystąpi anafilaksja lub obrzęk naczynioruchowy ze wstrząsem anafilaktycznym lub trudnościami w oddychaniu, leczenie produktem leczniczym należy natychmiast przerwać i wdrożyć odpowiednie leczenie. Produkt leczniczy w postaci tabl. zawiera laktozę i dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Pacjenci, u których wystąpi uczucie senności, zawroty głowy lub inne objawy niedociśnienia tętniczego, powinni unikać wykonywania czynności wymagających dużej koncentracji, takich jak prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn.

Równoczesne podawanie leków, o których wiadomo że są inhibitorami CYP1A2 może zwiększać stężenie tyzanidyny w osoczu krwi. Zwiększone stężenie tyzanidyny w osoczu może powodować objawy przedawkowania takie, jak wydłużenie odstępu QT. Równoczesne podawanie leków indukujących aktywność cytochromu CYP1A2 może powodować zmniejszenie stężenia tyzanidyny w osoczu. Zmniejszone stężenie tyzanidyny w osoczu może zmniejszać działanie terapeutyczne produktu leczniczego. Interakcje powodujące przeciwwskazanie stosowania: równoczesne stosowanie tyzanidyny z fluwoksaminą lub cyprofloksacyną, inhibitorami izoenzymu 1A2 układu cytochromu CYP450 u ludzi, jest przeciwwskazane. Jednoczesne stosowanie tyzanidyny z fluwoksaminą lub cyprofloksacyną spowodowało odpowiednio 33-krotne i 10-krotne zwiększenie pola pod krzywą AUC tyzanidyny. Klinicznie znaczące i przedłużające się niedociśnienie tętnicze może wywołać senność, zawroty głowy i zaburzenie czynności psychomotorycznych, łącznie ze śpiączką. Interakcje powodujące, że jednoczesne stosowanie nie jest zalecane: równoczesne podawanie tyzanidyny z innymi inhibitorami CYP1A2, takimi jak niektóre leki przeciwarytmiczne (amiodaron, meksyletyna, propafenon), cymetydyna, niektóre fluorochinolony (enoksacyna, pefloksacyna, cyprofloksacyna, norfloksacyna), rofekoksyb, doustne środki antykoncepcyjne i tyklopidyna nie jest zalecane. Równoczesne stosowanie tyzanidyny (w dużych dawkach) z innymi produktami leczniczymi (w tym z cyzaprydem, amitryptyliną oraz azytromycyną), które mogą powodować wydłużenie odstępu QT, nie jest zalecane. Interakcje, które należy uwzględnić: jednoczesne stosowanie tyzanidyny i leków hipotensyjnych, w tym leków moczopędnych, może bardzo rzadko wywołać niedociśnienie tętnicze i bradykardię. U niektórych pacjentów, po nagłym odstawieniu tyzanidyny stosowanej równocześnie z lekami hipotensyjnymi, obserwowano występowanie nadciśnienia tętniczego i tachykardii z odbicia. W skrajnych przypadkach, nadciśnienie tętnicze z odbicia może prowadzić do udaru mózgu. Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z ryfampicyną powoduje 50% zmniejszenie stężenia tyzanidyny. W związku z tym, leczenie ryfampicyną może spowodować zmniejszenie działania terapeutycznego produktu leczniczego, co u niektórych pacjentów może mieć znaczenie kliniczne. Należy unikać długotrwałego, jednoczesnego podawania produktu leczniczego i ryfampicyny lub ostrożnie dostosować (zwiększyć) dawkę produktu leczniczego. Stosowanie produktu leczniczego u mężczyzn palących papierosy (powyżej 10 papierosów/dobę) powodowało 30% zmniejszenie ogólnoustrojowej ekspozycji na tyzanidynę. Długotrwałe leczenie produktem leczniczym u palących mężczyzn może wymagać stosowania większych dawek niż zwykle stosowane. Podczas leczenia produktem leczniczym należy ograniczyć lub unikać spożywania alkoholu, gdyż alkohol może zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych (np. działanie uspokajające lub niedociśnienie tętnicze). Alkohol może nasilać działanie hamujące produktu leczniczego na OUN. Leki uspokajające, nasenne (np. benzodiazepina lub baklofen) oraz inne produkty lecznicze takie, jak leki przeciwhistaminowe również mogą nasilić działanie sedatywne tyzanidyny. Nie należy stosować produktu leczniczego podczas przyjmowania innych agonistów receptorów α₂-adrenergicznych (takich jak klonidyna) z powodu potencjalnego addytywnego działania hipotensyjnego.

Z uwagi na ograniczone doświadczenie dotyczące stosowania u kobiet w ciąży, produktu leczniczego nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że korzyści terapeutyczne wyraźnie przewyższają ryzyko. Badania zdolności rozrodczych szczurów i królików nie wykazały działania teratogennego. U szczurów zastosowanie dawek 10 mg i 30 mg/kg mc./dobę spowodowało przedłużenie ciąży. Zaobserwowano zwiększoną przed- i pourodzeniową utratę potomstwa oraz opóźnienie rozwoju. Po zastosowaniu tych dawek samice wykazywały wyraźne oznaki rozluźnienia mięśni oraz uspokojenia. W przeliczeniu na powierzchnię ciała, dawki te stanowiły 2,2- oraz 6,7-krotność maksymalnej dawki zalecanej u ludzi, wynoszącej 0,72 mg/kg mc./dobę. Tyzanidyna przenika do mleka samic szczurów w niewielkim stopniu. Z powodu braku dostępnych danych u ludzi, produktu leczniczego nie należy podawać kobietom karmiącym piersią. Zaleca się, by aktywne seksualnie kobiety w wieku rozrodczym wykonały test ciążowy przed rozpoczęciem leczenia produktem leczniczym. Należy poinformować kobiety w wieku rozrodczym, że badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ produktu leczniczego na rozwijający się płód. Zaleca się, by aktywne seksualnie kobiety w wieku rozrodczym stosowały skuteczną antykoncepcję (metodą o wskaźniku poczęć wynoszącym mniej niż 1%) podczas leczenia produktem leczniczym i przez 1 dzień po zakończeniu jego stosowania. Nie stwierdzono zaburzeń płodności u samców szczurów po zastosowaniu dawki 10 mg/kg mc./dobę oraz u samic szczurów po zastosowaniu dawki 3 mg/kg mc./dobę. Płodność została zmniejszona u samców szczurów otrzymujących dawkę 30 mg/kg mc./dobę oraz u samic szczurów otrzymujących dawkę 10 mg/kg mc./dobę. W przeliczeniu na mc., dawki te stanowiły 6,7- oraz 2,2-krotność maks. dawki zalecanej u ludzi, wynoszącej 0,72 mg/kg mc. Po podaniu tych dawek, zaobserwowano wpływ na zachowanie matki oraz objawy kliniczne, w tym wyraźne działanie uspokajające, utratę mc. oraz ataksję.

Zaburzenia psychiczne: (często) bezsenność, zaburzenia snu. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) uczucie senności, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego. Zaburzenia serca: (niezbyt często) bradykardia. Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie tętnicze. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) zaburzenia żołądkowo-jelitowe, suchość błony śluzowej jamy ustnej; (często) nudności. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo często) osłabienie mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zmęczenie. Badania diagnostyczne: (często) zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, zwiększenie aktywności aminotransferaz. Po zastosowaniu małych dawek, zalecanych m.in. w celu złagodzenia bolesnych skurczów mięśniowych, działania niepożądane takie jak uczucie senności, zmęczenie, zawroty głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi, nudności, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zwiększenie aktywności aminotransferaz miały zwykle przebieg łagodny i przemijający. Po podaniu większych dawek, zalecanych w celu leczenia wzmożonego napięcia mięśni, działania niepożądane, które notowano po zastosowaniu małych dawek występowały częściej i były bardziej nasilone, ale rzadko miały na tyle ciężki przebieg, aby konieczne było odstawienie produktu leczniczego. Ponadto, mogą wystąpić następujące działania niepożądane: wydłużenie odcinka QT i torsade de pointes, niedociśnienie tętnicze, bradykardia, osłabienie mięśni, bezsenność, zaburzenia snu, omamy i ostre zapalenie wątroby. Niżej wymienione działania niepożądane były obserwowane w okresie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, na podstawie zgłoszeń spontanicznych i przypadków opisanych w literaturze fachowej. Ponieważ działania te były zgłaszane na zasadzie dobrowolności w populacji o niepewnej liczebności i podlegały wpływowi innych czynników, nie można rzetelnie oszacować ich częstości (dlatego częstość tę określa się jako nieznaną). Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) omamy, stan splątania. Zaburzenia układu nerwowego: (nieznana) zawroty głowy pochodzenia obwodowego, dyzartria. Zaburzenia naczyniowe: (nieznana) omdlenia. Zaburzenia oka: (nieznana) nieostre widzenie. Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) ból brzucha, wymioty. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) zapalenie wątroby, niewydolność wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) świąd, wysypka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) wysypka, rumień, świąd, zapalenie skóry. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (nieznana) osłabienie, zespół z odstawienia. Po nagłym odstawieniu tyzanidyny, obserwowano nadciśnienie tętnicze i tachykardię z odbicia. W skrajnych przypadkach, nadciśnienie tętnicze z odbicia może prowadzić do udaru mózgu.

W nielicznych doniesieniach dotyczących przedawkowania produktu leczniczego opisywano pełne wyzdrowienie po zastosowaniu leczenia (opisywano przypadek pacjenta, który zażył 400 mg produktu leczniczego). Objawy: nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze, wydłużenie odstępu QT, torsade de pointes, zawroty głowy, senność, zwężenie źrenic, niepokój, zespół zaburzeń oddechowych, śpiączka. Zaleca się usunięcie zażytego produktu leczniczego poprzez wielokrotne podawanie dużych dawek węgla aktywowanego. Wymuszona diureza powinna przyspieszyć eliminację produktu leczniczego. Dalsze leczenie powinno mieć charakter objawowy.

Tyzanidyna jest działającym ośrodkowo lekiem zwiotczającym mięśnie szkieletowe. Głównym miejscem jej działania jest rdzeń kręgowy, gdzie jak wskazują dane, hamuje uwalnianie aminokwasów pobudzających receptory N-metylo-D-asparaginianu (NMDA) poprzez stymulację presynaptycznych receptorów α₂. Zahamowanie odpowiedzialnego za nadmierne napięcie mięśni przewodnictwa sygnałów polisynaptycznych na poziomie rdzeniowych neuronów wstawkowych prowadzi do zmniejszenia wzmożonego napięcia mięśni. Poza właściwościami zwiotczającymi mięśnie, tyzanidyna wywiera również umiarkowane, ośrodkowe działanie przeciwbólowe.

Substancja czynna: 5-chloro-4-(2-imidazolino-2-ilamino)-2,1,3-benzotiadiazol (tyzanidyna). Tabl. zawierają 4 mg tyzanidyny (w postaci tyzanidyny chlorowodorku 4,576 mg).