Objawowe leczenie: bolu i zapalenia w chorobie zwyrodnieniowej stawów; ostrego bolu menstruacyjnego; innych rodzajów bólu o nasileniu łagodnym do umiarkowanego, takich jak: bóle mięśniowo-szkieletowe lub bóle zębów.

Dawka powinna być dostosowana do nasilenia choroby i dolegliwości pacjenta. Działania niepożądane można ograniczyć, stosując najmniejszą skuteczną dawkę przez najkrótszy okres konieczny do złagodzenia objawów. Maks. dawka jednorazowa wynosi 400 mg deksibuprofenu. Maks. dawka dobowa wynosi 1200 mg deksibuprofenu. W celu podzielenia na połowy należy umieścić tabl. na twardym podłożu i nacisnąć dwoma palcami wskazującymi lub kciukami. Produkt leczniczy stosuje się doustnie, podczas posiłku, popijając płynem. Zmniejszanie bólu od łagodnego do umiarkowanego: zalecana dawka początkowa wynosi 200 mg deksibuprofenu; dawka dobowa wynosi 600 mg deksibuprofenu. Maks. dawka jednorazowa wynosi 400 mg deksibuprofenu. Dawka ta może być stopniowo zwiększana do 1200 mg deksibuprofenu/dobę u pacjentów z ostrym bólem. Maks. dawka dobowa wynosi 1200 mg deksibuprofenu. Zalecana dawka w łagodzeniu bólów menstruacyjnych: dobowa wynosi 600-900 mg deksibuprofenu, podawana w 3 dawkach podzielonych. Maks. dawka dobowa wynosi 900 mg deksibuprofenu. Dzieci i młodzież. Brak danych dotyczących stosowania deksibuprofenu u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat, dlatego stosowanie produktu leczniczego nie jest zalecane w tej grupie wiekowej. Pacjenci w podeszłym wieku. U osób w podeszłym wieku zaleca się rozpoczynać leczenie od jak najmniejszych skutecznych dawek deksibuprofenu. W przypadku dobrej tolerancji produktu leczniczego dawkowanie można zwiększyć do dawki zalecanej dla ogólnej populacji. Pacjenci z niewydolnością wątroby. U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością wątroby należy rozpocząć leczenie od jak najmniejszej dawki produktu leczniczego, a ponadto wymagane jest kontrolowanie wskaźników czynności wątroby. Deksibuprofen nie może być stosowany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z niewydolnością nerek. U pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek dawka deksibuprofenu powinna być jak najmniejsza. Produkt leczniczy nie może być stosowany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerekU pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek dawka deksibuprofenu powinna być jak najmniejsza. Produkt leczniczy nie może być stosowany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.

Nie stosować u dzieci do lat 7.

Nadwrażliwość na deksibuprofen i ibuprofen lub na pozostałe składniki leku, a także na inne niesteroidowe leki przeciwzapalne, czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy oraz skaza krwotoczna.

Szczególnie ostrożnie należy stosować u pacjentów z astmą oskrzelową oraz innymi przewlekłymi chorobami dróg oddechowych, a także u osób ze skłonnością do alergii. Lek należy ostrożnie stosować u osób z ciężką niewydolnością wątroby i nerek oraz serca, również w nadciśnieniu nie poddającym się leczeniu. Podczas długotrwałego stosowania preparatu należy wykonywać badania laboratoryjne. Lek ten może wpływać na wyniki niektórych z nich. W przypadku wystąpienia nagłych, intensywnych dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, bólów i zawrotów głowy, zaburzeń widzenia lub słuchu, obrzęków, pacjent powinien przerwać przyjmowanie leku. Preparat nie ogranicza zdolności do prowadzenia pojazdów mechanicznych, jednak u osób, u których występują działania niepożądane, takie jak zawroty głowy lub uczucie zmęczenia należy liczyć się z możliwością ograniczenia zdolności do kierowania pojazdami mechanicznymi i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Deksibuprofen nasila działanie leków przeciwzakrzepowych (głównie z grupy pochodnych kumaryny i heparyny oraz niektórych innych inhibitorów agregacji płytek). Nasila działanie, również niepożądane, wywołane przez inne środki przeciwreumatyczne. Nasila działanie doustnych środków przeciwcukrzycowych (głównie pochodnych sulfonylomocznika), a także fenytoiny, digoksyny, soli litu oraz środków moczopędnych oszczędzających potas. Zwiększa toksyczność metotreksatu. Równoczesne stosowanie glikokortykosteroidów zwiększa ryzyko wystąpienia krwawień z żołądka i jelit oraz nawrotu choroby wrzodowej. Deksibuprofen osłabia działanie spironolaktonu, furosemidu oraz leków stosowanych w nadciśnieniu tętniczym. Probenecid i sulfinpyrazon zwalniają eliminację deksibuprofenu i wydłużają czas jego działania. Alkohol nasila działanie deksibuprofenu i jednocześnie obniża tolerancję żołądkową na ten lek. Kwas salicylowy i jego pochodne zmniejszają efekt przeciwzapalny leku; preparatów tych nie należy stosować równocześnie.

W okresie ciąży lek można stosować jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Nie stosować w III trymestrze ciąży, gdyż lek może powodować wady rozwojowe płodu i komplikacje podczas porodu. Deksibuprofen jest w nieznacznym stopniu wydzielany z mlekiem matki, dlatego nie należy stosować preparatu w czasie karmienia piersią.

Preparat jest na ogół dobrze tolerowany. Działania niepożądane występują rzadko i ustępują szybko po odstawieniu leku. Objawiać się mogą nudnościami, wymiotami, bólami brzucha, biegunką, zaparciami, krwawieniami z przewodu pokarmowego, bólami i zawrotami głowy, drażliwością, szumem w uszach, swędzeniem i zaczerwienieniem skóry, obrzękami kończyn. Długotrwałe leczenie dużymi dawkami może niekiedy powodować silne bóle brzucha, uaktywnienie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy oraz krwawienia z przewodu pokarmowego. Wystąpić może bezsenność, depresja, dezorientacja, ospałość, odwracalne zaburzenia wzroku i słuchu, zaburzenia krwiotworzenia, gorączka, duszności z obniżeniem ciśnienia krwi, zaburzenia czynności wątroby, uszkodzenie nerek.

W przypadku przedawkowania lub zatrucia należy usunąć lek z przewodu pokarmowego nie dopuszczając do jego dalszego wchłaniania. W tym celu można kilkakrotnie podać węgiel leczniczy po czym, zależnie od stanu chorego, zastosować odpowiednie leczenie objawowe.

Deksibuprofen działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie i przeciwgorączkowo. Jest jednym z dwóch enancjomerów racemicznego ibuprofenu, składającego się w 50% z S(+)-ibuprofenu i w 50% z R(-)-ibuprofenu. Działanie farmakologiczne wykazuje jedynie S(+)-ibuprofen, dlatego preparat, zawierający wyłącznie aktywną postać leku, umożliwia zmniejszenie dawki w stosunku do racemicznego ibuprofenu. Deksibuprofen jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. Początek działania występuje po kilkunastu min od chwili podania. Maks. działanie obserwuje się po 1-2 h. Czas działania leku wynosi około 4 h.

1 tabl. powl. zawiera 400 mg deksibuprofenu.