Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania w: leczeniu COVID-19 u osób dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszych o mc. co najmniej 40 kg, którzy nie wymagają tlenoterapii i u których występuje zwiększone ryzyko progresji do ciężkiej postaci COVID-19; profilaktyce COVID-19 u osób dorosłych i młodzieży w wieku 12 lat i starszych o mc. co najmniej 40 kg.

Podawanie powinno się odbywać w warunkach zapewniających możliwość leczenia ciężkich reakcji nadwrażliwości, takich jak anafilaksja. Pacjentów należy monitorować po podaniu produktu leczniczego, zgodnie z obowiązującymi lokalnie zasadami. Leczenie. Dawkowanie u pacjentów dorosłych oraz młodzieży w wieku 12 lat i starszych o mc. co najmniej 40 kg: wynosi 600 mg kazyrywymabu i 600 mg imdewymabu, podawane w pojedynczej infuzji dożylnej albo we wstrzyknięciu podskórnym. Kazyrywymab z imdewymabem należy podać w ciągu 7 dni od wystąpienia objawów COVID-19. Profilaktyka poekspozycyjna. Dawkowanie u pacjentów dorosłych oraz u młodzieży w wieku 12 lat i starszych o mc. co najmniej 40 kg wynosi: 600 mg kazyrywymabu i 600 mg imdewymabu, podawanych w pojedynczej infuzji dożylnej albo we wstrzyknięciu podskórnym. Kazyrywymab z imdewymabem należy podać jak najszybciej po kontakcie z osobą chorą na COVID-19. Profilaktyka przedekspozycyjna. Dawka początkowa u pacjentów dorosłych oraz u młodzieży w wieku 12 lat i starszych, o mc. co najmniej 40 kg: wynosi 600 mg kazyrywymabu i 600 mg imdewymabu, podawanych w pojedynczej infuzji dożylnej albo we wstrzyknięciu podskórnym. Kolejne dawki 300 mg kazyrywymabu i 300 mg imdewymabu w podawane w pojedynczej infuzji dożylnej lub wstrzyknięciu podskórnym, mogą być podawane co 4 tyg., do czasu, gdy profilaktyka nie będzie już wymagana. Nie ma danych dotyczących powtarzania dawkowania po 24 tyg. (po 6 dawkach). Pominięcie dawki. W przypadku dawek powtarzanych w ramach profilaktyki przedekspozycyjnej, w razie pominięcia dawki produktu leczniczego należy ją podać możliwie jak najszybciej. Następnie należy odpowiednio zmodyfikować schemat dawkowania, tak aby utrzymać właściwy odstęp pomiędzy dawkami. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Zaburzenia czynności wątroby. Nie ma konieczności dostosowania dawkowania. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności kazyrywymabu i imdewymabu u dzieci w wieku <12 lat. Dane nie są dostępne.

Produkt leczniczy jest przeznaczony wyłącznie do podawania dożylnego lub podskórnego. Infuzja dożylna. Instrukcje dotyczące zalecanego rozcieńczania produktu leczniczego (kazyrywymab i imdewymab) do infuzji dożylnej. Leczenie, profilaktyka poekspozycyjna (pojedyncza dawka), profilaktyka przedekspozycyjna(dawka początkowa): 600 mg kazyrywymabu i 600 mg imdewymabu; całkowita objętość 1 dawki: 10 ml ; objętość, którą należy pobrać z każdej odpowiedniej fiolki i wstrzyknąć do pojedynczego, uprzednio napełnionego 0,9% roztw. chlorku sodu lub 5% roztw. dekstrozy worka infuzyjnego o pojemności 50-250 ml do jednoczesnego podawania: 5 ml roztw. z jednej wielodawkowej fiol. zawierającej 1332 mg kazyrywymabu 5 ml roztw. z jednej wielodawkowej fiolki zawierającej 1332 mg imdewymabu. Profilaktyka przedekspozycyjna (dawka powtarzana): 300 mg kazyrywymabu i 300 mg imdewymabu; całkowita objętość 1 dawki: 5 ml; objętość, którą należy pobrać z każdej odpowiedniej fiol. i wstrzyknąć do pojedynczego, uprzednio napełnionego 0,9% roztw. chlorku sodu lub 5% roztw. dekstrozy worka infuzyjnego o pojemności 50-250 ml do jednoczesnego podawania: 2,5 ml roztw. z jednej wielodawkowej fiol. zawierającej 1332 mg kazyrywymabu 2,5 ml roztw. z jednej wielodawkowej fiol. zawierającej 1332 mg imdewymabu. Infuzję należy podawać przez 20-30 minut. Można zmniejszyć szybkość podawania infuzji, przerwać bądź wcześniej zakończyć jej podawanie, jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy związane z infuzją lub inne działania niepożądane. Wstrzyknięcie podskórne. Wstrzyknięcia podskórne kazyrywymabu i imdewymabu należy wykonywać kolejno w różne miejsca ciała (w górną część uda, zewnętrzną część ramienia lub w brzuch, unikając obszaru 5 cm wokół pępka oraz linii talii). Leczenie, profilaktyka poekspozycyjna (pojedyncza dawka), profilaktyka przedekspozycyjna (dawka początkowa): 600 mg kazyrywymabu i 600 mg imdewymabu; całkowita objętość 1 dawki: 10 ml; objętość, którą należy pobrać z każdej odpowiedniej fiol., aby przygotować 4 strzykawki: 2,5 ml (2x) roztw. z jednej wielodawkowej fiol. zawierającej 1332 mg kazyrywymabu 2,5 ml (2x) roztw. z jednej wielodawkowej fiol. zawierającej z 1332 mg imdewymabu. Profilaktyka przedekspozycyjna (dawka powtarzana): 300 mg kazyrywymabu i 300 mg imdewymabu; całkowita objętość 1 dawki: 5 ml; objętość, którą należy pobrać z każdej odpowiedniej fiol., aby przygotować 2 strzykawki: 2,5 ml roztw. z jednej wielodawkowej fiol. zawierającej 1332 mg kazyrywymabu 2,5 ml roztw. z jednej wielodawkowej fiol. zawierającej z 1332 mg imdewymabu.

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu leczniczego. Skuteczność kliniczna produktu leczniczego podawanego podskórnie w leczeniu COVID-19 nie została oceniona w badaniach klinicznych. Farmakokinetyka kazyrywymabu i imdewymabu w ciągu pierwszych 48 h po podaniu podskórnym 600 mg każdego z przeciwciał monoklonalnych wskazuje na mniejszą ekspozycję w surowicy w porównaniu z podaniem dożylnym tej samej dawki. Nie wiadomo, czy różnice w początkowej ekspozycji ogólnoustrojowej powodują różnice w skuteczności klinicznej. Zaleca się stosowanie podskórnej drogi podania tylko wtedy, gdy podanie dożylne nie jest możliwe i mogłoby spowodować opóźnienie leczenia. Podczas podawania kazyrywymabu i imdewymabu obserwowano reakcje nadwrażliwości, w tym anafilaksję. W razie wystąpienia objawów podmiotowych lub przedmiotowych istotnej klinicznie reakcji nadwrażliwości lub anafilaksji należy natychmiast przerwać podawanie produktu leczniczego i rozpocząć stosowanie odpowiednich leków i/lub leczenia wspomagającego. Po dożylnym podaniu kazyrywymabu i imdewymabu obserwowano reakcje związane z infuzją (ang. IRRs). Reakcje związane z infuzją obserwowane w badaniach klinicznych miały w większości nasilenie umiarkowane i występowały na ogół w trakcie infuzji lub w ciągu 24 h od infuzji. Do często zgłaszanych objawów podmiotowych i przedmiotowych tych reakcji należały nudności, dreszcze, zawroty głowy (lub omdlenia), wysypka, pokrzywka i uderzenia gorąca. Jednak reakcje związane z infuzją mogą występować jako ciężkie lub zagrażające życiu zdarzenia i mogą obejmować inne objawy podmiotowe i przedmiotowe. W razie wystąpienia reakcji związanej z infuzją, infuzję można przerwać, zmniejszyć jej szybkość lub zakończyć. Preparat nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie przeprowadzono formalnych badań dotyczących interakcji z lekami. Kazyrywymab i imdewymab są przeciwciałami monoklonalnymi, które nie są wydalane przez nerki i nie są metabolizowane przez enzymy cytochromu P450. Z tego względu interakcje z równocześnie stosowanymi produktami leczniczymi, które są wydalane przez nerki lub które są substratami, induktorami lub inhibitorami enzymów cytochromu P450, są mało prawdopodobne.

Brak danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania kazyrywymabu i imdewymabu u kobiet w ciąży. Nie przeprowadzono badań na zwierzętach dotyczących szkodliwego wpływu na reprodukcję. Wiadomo, że ludzkie przeciwciała będące immunoglobulinami klasy G1 (IgG1) przenikają przez barierę łożyskową. Nie wiadomo, czy potencjalne przenikanie kazyrywymabu i imdewymabu przez barierę łożyskową zapewnia jakiekolwiek korzyści lecznicze lub powoduje zagrożenia dla rozwijającego się płodu. Ponieważ kazyrywymab i imdewymab są bezpośrednio ukierunkowane na białko kolca ( ang. spike protein) SARS-CoV-2 oraz w związku z brakiem reaktywności krzyżowej z tkankami rozrodczymi lub płodowymi w badaniach reaktywności krzyżowej z tkankami, nie oczekuje się negatywnego wpływu na rozwijający się płód. Preparat należy stosować w czasie ciąży jedynie wtedy, gdy potencjalne korzyści uzasadniają potencjalne ryzyko dla matki i płodu, biorąc pod uwagę wszystkie powiązane czynniki zdrowotne. Jeżeli kobieta zajdzie w ciążę w trakcie przyjmowania tego produktu leczniczego, należy ją poinformować, że nie wiadomo, jakie jest potencjalne ryzyko dla płodu. Nie wiadomo, czy kazyrywymab i imdewymab przenikają do mleka ludzkiego, ale wiadomo, że matczyne IgG przenikają do mleka podczas pierwszych dni po urodzeniu. Ponieważ kazyrywymab i imdewymab są bezpośrednio ukierunkowane na białko kolca SARS-CoV-2 oraz ze względu na małe wchłanianie ogólnoustrojowe po doustnym przyjęciu przeciwciał, można rozważyć podawanie produktu leczniczego w okresie karmienia piersią, jeśli jest to wskazane klinicznie. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu leczniczego na płodność.

Łącznie w badaniach klinicznych 7116 uczestników było leczonych kazyrywymabem i imdewymabem (u 4666 podawano je dożylnie, a u 2450 podskórnie). Najczęściej zgłoszonymi działaniami niepożądanymi są reakcje nadwrażliwości, które obejmują reakcje związane z infuzją (IRRs) i reakcje w miejscu wstrzyknięcia (ang. ISRs). Podanie dożylne. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) anafilaksja. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) zawroty głowy. Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) uderzenia gorąca. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) nudności. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka; (rzadko) pokrzywka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) dreszcze. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) reakcje związane z infuzją. Podanie podskórne. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) powiększenie węzłów chłonnych. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) zawroty głowy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) świąd. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) reakcje w miejscu wstrzyknięcia, szczegóły dotyczące działań niepożądanych patrz ChPL. Podanie dożylne: nie są dostępne dane dotyczące dzieci i młodzieży w wieku <18 lat. Podanie podskórne: w badaniu COV-2069, 66 uczestników (młodzież) w wieku ≥12 i <18 lat otrzymało leczenie kazyrywymabem i imdewymabem. Obserwowany u nich profil bezpieczeństwa był podobny do stwierdzanego u dorosłych pacjentów.

W badaniach klinicznych podawano dawki do 4000 mg zarówno kazyrywymabu jaki i imdewymabu (około 7 razy większe niż dawka zalecana). Profil bezpieczeństwa dawki 8000 mg podawanej dożylnie nie różnił się istotnie od profilu bezpieczeństwa dawki zalecanej. Nie jest znane swoiste antidotum do stosowania w przypadku przedawkowania kazyrywymabu i imdewymabu. Postępowanie w przypadku przedawkowania polega na zastosowaniu ogólnego leczenia wspomagającego, w tym monitorowania parametrów życiowych oraz obserwacji stanu klinicznego pacjenta.

Kazyrywymab (IgG1κ) i imdewymab (IgG1λ) są dwoma rekombinowanymi ludzkimi przeciwciałami monoklonalnymi z niezmodyfikowanymi fragmentami Fc. Kazyrywymab i imdewymab wiążą się z niezachodzącymi na siebie epitopami domeny wiążącej receptor (ang. RBD) białka kolca (ang. spike protein) wirusa SARS-CoV-2. Zapobiega to wiązaniu się RBD z ludzkim receptorem ACE2, zapobiegając w ten sposób wnikaniu wirusa do komórek.

1 fiol. wielodawkowa z kazyrywymabem lub imdewymabem zawiera 1332 mg kazyrywymabu lub imdewymabu w 11,1 ml (120 mg/ml).