Bóle różnego pochodzenia (bóle głowy, zębów, mięśniowe, stawowe i kostne, bolesne miesiączkowanie, po zabiegu chirurgicznym lub stomatologicznym); gorączka (np. w przeziębieniach i stanach grypowych, po szczepieniach).

Czopki 125 mg. Lek przeznaczony do podawania doodbytniczego u dzieci 2-6 rż. Nie przekraczać dawki jednorazowej 10 mg/kg mc. Można podawać 4x/dobę po 1 czopku. Stosować nie częściej niż co 4 h. Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 3 dniach, należy skontaktować się z lekarzem. Uwaga: nie stosować równocześnie innych leków zawierających paracetamol. Czopki 250 mg. Lek przeznaczony do podawania doodbytniczego u dzieci 7-12 rż. Nie przekraczać dawki jednorazowej 10 mg/kg mc. Można podawać 4x/dobę po 1 czopku. Stosować nie częściej niż co 4 h. Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 3 dniach, należy skontaktować się z lekarzem. Uwaga: nie stosować równocześnie innych leków zawierających paracetamol. Czopki 500 mg. Dorośli i dzieci powyżej 12 rż.: 1-2 czopki co 4-6 h. Nie przekraczać maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 4 g/dobę, uwzględniając wszystkie preparaty zawierające paracetamol. Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 7 dniach należy skontaktować się z lekarzem.

Nie stosować równocześnie innych leków zawierających paracetamol.

Nadwrażliwość na którykolwiek ze składników leku, ciężka niewydolność nerek i/lub wątroby, choroba alkoholowa.

Lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek i/lub wątroby, u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Podwyższone ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje również u pacjentów głodzonych i regularnie pijących alkohol. Mniej niż 5% pacjentów uczulonych na pochodne kwasu acetylosalicylowego może być uczulonych na paracetamol. Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Leki zwiększające aktywność enzymów wątrobowych, takie jak karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, omeprazol, rifampicyna. Zydowudyna, barbiturany, dziurawiec oraz etanol mogą zwiększać hepatotoksyczność paracetamolu. Probenecyd może opóźniać eliminację paracetamolu i wydłużać T_0,5. Paracetamol stosowany długotrwale w dużych dawkach nasila działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny (np.warfaryna), powodując ryzyko wystąpienia krwawień.

Uważa się, że paracetamol jest lekiem przeciwbólowym z wyboru u kobiet ciężarnych. U dzieci matek karmiących przyjmujących paracetamol nie zaobserwowano działań niepożądanych. Ilość paracetamolu przenikająca do mleka matki jest za mała, aby wywołać działania niepożądane u karmionego dziecka. W okresie ciąży i laktacji lek można stosować w razie zdecydowanej konieczności.

Przy stosowaniu dawek terapeutycznych działania niepożądane są nieznaczne i rzadko występują. Obejmują one: bardzo rzadko mogą wystąpić zmiany w obrazie morfologicznym krwi (trombocytopenia z objawami plamicy trombocytopenicznej), bardzo rzadko przy długotrwałym stosowaniu paracetamolu w dużych dawkach może zwiększyć się ryzyko wystąpienia niewydolności nerek lub wątroby, rzadko mogą wystąpić reakcje uczuleniowe głównie skórne (pokrzywka, rumień, świąd, wysypka).

Przedawkowanie preparatu może spowodować w ciągu kilku, kilkunastu godzin objawy takie, jak nudności, wymioty, nadmierna potliwość i senność oraz ogólne osłabienie. Objawy te mogą ustąpić następnego dnia pomimo, że zaczyna rozwijać się uszkodzenie wątroby, które następnie daje o sobie znać rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką. W każdym przypadku przyjęcia paracetamolu w dawce 5 g lub więcej, należy skontaktować się natychmiast z lekarzem. Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie poziomu paracetamolu we krwi. Wysokość tego poziomu w stosunku do czasu, jaki upłynął od spożycia paracetamolu jest wartościową wskazówką, czy i jak intensywnie leczenie odtrutkami trzeba prowadzić. Jeśli takie badanie jest niewykonalne, a prawdopodobna dawka paracetamolu jest duża, to trzeba wdrożyć bardziej intensywne leczenie odtrutkami: należy podać co najmniej 2,5g metioniny i kontynuować(już w szpitalu), leczenie acetylocysteiną lub/i metioniną, które są bardzo skuteczne w pierwszych 10-12 h od zatrucia ale prawdopodobnie są także pożyteczne po 24 h. Leczenie zatrucia paracetamolem musi odbywać się w szpitalu w warunkach intensywnej terapii.

Paracetamol wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, natomiast nie wykazuje działania przeciwzapalnego. Przyjmuje się, że mechanizm działania paracetamolu oparty jest na hamowaniu aktywności cyklooksygenazy kwasu arachidonowego. Zapobiega to tworzeniu się prostaglandyn w o.u.n., czego efektem jest podwyższenie progu bólowego. Zmniejszenie stężenia prostaglandyn w podwzgórzu wywołuje działanie przeciwgorączkowe.

1 czopek zawiera 50 mg, 125 mg, 250 mg lub 500 mg paracetamolu.