Lek jest przeznaczony do leczenia przewlekłego i agresywnego zapalenia przyzębia, gdy kieszonka przyzębna ma głębokość ≥5 mm; lek jest wskazany do stosowania u dorosłych jako metoda uzupełniająca konwencjonalne leczenie niechirurgiczne zapalenia przyzębia. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania preparatów przeciwbakteryjnych.

Stosowana dawka różni się w zależności od wielkości, kształtu oraz głębokości kieszonek przyzębnych. Dzieci i młodzież: żel jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.

Produkt leczniczy do stosowania okołozębowego. Żel powinien być aplikowany przez stomatologów do kieszonek przyzębnych, za pomocą określonego urządzenia (zastosowanie okołozębowe). Aplikację żelu należy kontynuować do momentu pojawienia się nadmiaru żelu na linii dziąsłowej, co oznacza, że kieszonka została całkowicie wypełniona żelem. Nadmiar żelu można usunąć przy użyciu zmoczonego wacika dentystycznego lub sączka papierowego. Przez okres 7 dni od aplikacji należy unikać mechanicznego czyszczenia zębów leczonych żelem, z wyjątkiem szczotkowania powierzchni żujących zębów (powierzchnia okluzyjna) i języka.

Produktu nie należy stosować: u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną doksycyklinę, inne antybiotyki tetracyklinowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, u pacjentów leczonych antybiotykami systemowymi przed rozpoczęciem lub w czasie leczenia zapalenia przyzębia, w czasie ciąży, u dzieci i młodzieży ze względu na zmiany wywoływane podczas odontogenezy, u pacjentów w grupie podwyższonego ryzyka zachorowania na ostrą porfirię, u pacjentów z ostrą niewydolnością wątroby.

Leczenie antybiotykami tetracyklinowymi może wywołać nadwrażliwość na światło oraz spowodować reakcje nadwrażliwości w wyniku narażenia się na oddziaływanie promieni słonecznych. W przypadku widocznych zmian skórnych, np. zaczerwienienia skóry, należy przerwać leczenie. Antybiotyki tetracyklinowe należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z niewydolnością wątroby oraz pacjentów otrzymujących leki hepatotoksyczne. U pacjentów z niewydolnością nerek może dojść do kumulacji antybiotyków tetracyklinowych, co może doprowadzić do hepatotoksyczności. Ponieważ stężenie doksycykliny w osoczu było bardzo małe po leczeniu żelem, wystąpienie tych objawów po zastosowaniu żelu jest mało prawdopodobne. U pacjentów z przebytymi infekcjami drożdżakowymi (kandydoza) leczenie doksycykliną może zwiększyć ryzyko wystąpienia kandydozy jamy ustnej. Stosowanie żelu może doprowadzić do podwyższenia oporności mikroorganizmów (włącznie z grzybami) na tetracykliny. Antybiotyki tetracyklinowe mogą obniżać aktywność protrombiny osocza. W związku z tym u pacjentów leczonych jednocześnie lekami przeciwzakrzepowymi konieczne może być zmniejszenie ich dawki. Pomimo iż wystąpienie takich objawów jest mało prawdopodobne w przypadku stosowania żelu ze względu na małe stężenie doksycykliny w osoczu, należy jednak zachować szczególną ostrożność w przypadku leczenia tych pacjentów. Żel nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie zaleca się jednoczesnego podawania doksycykliny pacjentom leczonym antybiotykami β-laktamowymi, ponieważ leki bakteriostatyczne mogą wpływać na działanie bakteriobójcze antybiotyków β-laktamowych. Jednoczesne podawanie antybiotyków tetracyklinowych oraz anestezji z zastosowaniem metoksyfluranu może spowodować niewydolność nerek prowadzącą do śmierci. Doksycyklina może nasilić toksyczne działanie cyklosporyny A. Narażenie ogólnoustrojowe doksycykliny po podaniu żelu jest bardzo małe. Wystąpienie powyższych interakcji jest mało prawdopodobne, zważywszy na małe stężenie doksycykliny w osoczu po podaniu żelu.

Brak danych lub istnieją niepełne dane (wyniki stosowania leku u mniej niż 300 kobiet w ciąży) dotyczące stosowania żelu w czasie ciąży. Badania na zwierzętach dowodzą, iż tetracykliny przechodzą przez barierę łożyska i odkładają się w tkankach płodu. Może to prowadzić do toksycznego wpływu tetracyklin na rozwijający się płód, co często objawia się w formie opóźnionej osteogenezy. U zwierząt leczonych doksycykliną we wczesnym okresie ciąży zaobserwowano działanie embriotoksyczne. Doksycyklina przyjmowana w czasie odontogenezy może powodować trwałe przebarwienie zębów i uszkodzenie szkliwa zębów. W ramach zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania żelu w okresie ciąży. Doksycyklina przenika do mleka matki. Podawanie żelu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane, gdyż nie można wykluczyć ryzyka dla karmionego piersią dziecka.

Działania niepożądane zgłaszane podczas badania klinicznego: (niezbyt często) obrzęk dziąseł oraz smak podobny do smaku gumy do żucia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: reakcje nadwrażliwości; (częstość nieznana) pokrzywka z powstającymi pęcherzami (urticaria), obrzęk naczynioruchowy, anafilaksja, plamica alergiczna. W grupie antybiotyków tetracyklinowych ma miejsce całkowita oporność krzyżowa.

Nie ma ryzyka ostrego przedawkowania. W razie przyjęcia zbyt dużej dawki żelu należy usunąć żel z kieszonki przyzębnej. Toksyczność ostra doksycykliny jest mała nawet po przyjęciu doustnym dawki wielokrotnej zalecanej do podawania ogólnoustrojowego. W razie przypadkowego przedawkowania podanie leków zobojętniających kwas żołądkowy lub soli magnezu, lub wapnia, dzięki którym powstaną niewchłanialne kompleksy chelatowe, zapobiegnie wchłanianiu z przewodu pokarmowego. Jeżeli okaże się to konieczne, należy podjąć dalsze leczenie objawowe i podtrzymujące. Doksycykliny nie można usunąć z krwiobiegu za pomocą dializy.

Doksycyklina jest półsyntetycznym antybiotykiem tetracyklinowym o szerokim zakresie działania. Bakteriostatyczny mechanizm działania leku polega na zahamowaniu syntezy białka na poziomie rybosomu.

1 g żelu około zębowy zawiera 140 mg doksycykliny, co odpowiada 161,5 mg hyklanu doksycykliny. 1 napełniony cylindryczny wkład wypełniony 260 mg żelu około zębowego zawiera 36,40 mg doksycykliny.