Rak kolczystokomórkowy skóry. Produkt leczniczy w monoterapii jest wskazany do stosowania w leczeniu dorosłych pacjentów z przerzutowym lub miejscowo zaawansowanym rakiem kolczystokomórkowym skóry (ang. mCSCC - metastasic cutaneous squamous cell carcinoma lub laCSCC - locally advanced cutaneous squamous cell carcinoma), którzy nie kwalifikują się do radykalnego leczenia chirurgicznego lub radykalnej radioterapii. Rak podstawnokomórkowy skóry. Produkt leczniczy w monoterapii jest wskazany do stosowania w leczeniu dorosłych pacjentów z miejscowo zaawansowanym rakiem lub z przerzutowym rakiem podstawnokomórkowym skóry (ang. laBCC - locally advanced basal cell carcinoma lub mBCC - metastatic basal cell carcinoma), u których stwierdzono progresję choroby lub którzy wykazują nietolerancję na inhibitor szlaku Hedgehog (HHI, ang. hedgehog pathway inhibitor). Niedrobnokomórkowy rak płuca. Produkt leczniczy w monoterapii jest wskazany do stosowania jako terapia pierwszego rzutu w leczeniu dorosłych pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuc (ang. non-small cell lung cancer, NSCLC) z ekspresją PD-L1 (w ≥50% komórek guza), bez EGFR, abberacji ALK lub ROS1, u których występuje: miejscowo zaawansowany NSCLC i którzy nie kwalifikują się do radykalnej chemioradioterapii lub; przerzutowy NSCLC. Rak szyjki macicy. Produkt leczniczy w monoterapii jest wskazany do stosowania w leczeniu dorosłych pacjentek z nawrotowym lub przerzutowym rakiem szyjki macicy i progresją choroby w trakcie lub po chemioterapii opartej na związkach platyny.

Leczenie musi być rozpoczynane i nadzorowane przez lekarzy z doświadczeniem w leczeniu nowotworów złośliwych. Badanie PD-L1 w przypadku pacjentów z NSCLC. W przypadku leczenia cemiplimabem w monoterapii, pacjentów należy dobierać na podstawie ekspresji PD-L1 w obrębie guza z wykorzystaniem zwalidowanego testu. Zalecane dawkowanie cemiplimabu to 350 mg co 3 tyg. (Q3W), podawane we wlewie dożylnym przez 30 minut. Leczenie można kontynuować do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnej toksyczności. Modyfikacje dawkowania. Nie jest zalecana redukcja dawki. Może być konieczne opóźnienie podania dawki lub odstawienie produktu leczniczego, w zależności od bezpieczeństwa i tolerancji leczenia w indywidualnych przypadkach. Zalecane modyfikacje leczenia. Zapalenie płuc (stopnia 2). Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do zmniejszenia się objawów zapalenia płuc i będzie się utrzymywać stopień 0 lub 1 ich nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Zapalenie płuc (stopnia 3 lub 4 lub nawrotowe zapalenie płuc stopnia 2). Modyfikacja dawkowania: trwałe odstawienie produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 2-4 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Zapalenie okrężnicy (stopnia 2 lub 3). Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do zmniejszenia się objawów zapalenia okrężnicy lub biegunki i będzie się utrzymywać stopień 0 lub 1 ich nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Zapalenie okrężnicy (stopnia 4 lub nawrotowe stopnia 3). Modyfikacja dawkowania: trwałe odstawienie produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Zapalenie wątroby (stopnia 2 ze zwiększeniem AspAT lub AlAT >3 i ≤5~GGN lub bilirubina całkowita >1,5 i ≤3~GGN). Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do zmniejszenia się nasilenia zapalenia wątroby i będzie się utrzymywać stopień 0 lub 1 jego nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku, lub wartości AspAT lub AlAT powrócą do poziomu wyjściowego po zakończeniu stopniowej redukcji dawki kortykosteroidu. Zapalenie wątroby (stopnia ≥3 ze zwiększeniem AspAT lub AlAT >5×GGN lub bilirubina całkowita >3×GGN. Modyfikacja dawkowania: trwałe odstawienie produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Niedoczynność tarczycy (stopnia 3 lub 4). Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: zastosowanie leczenia zastępczego hormonami tarczycy według wskazań klinicznych. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do poprawy niedoczynności tarczycy do stopnia 0 lub 1 lub jeśli niedoczynność tarczycy zostanie uznana za stabilną klinicznie. Nadczynność tarczycy (stopnia 3 lub 4). Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: zastosowanie leczenia objawowego. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do poprawy nadczynności tarczycy do stopnia 0 lub 1 lub jeśli nadczynność tarczycy zostanie uznana za stabilną klinicznie. Zapalenie przysadki mózgowej (stopnia od 2 do 4). Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki, a ponadto zastosowanie zastępczego leczenia hormonalnego według wskazań klinicznych. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do zmniejszenia się objawów zapalenia przysadki mózgowej i będzie się utrzymywać stopień 0 lub 1 ich nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku lub jeśli zapalenie przysadki pozostanie stabilne klinicznie. Niewydolność nadnerczy (stopnia 2-4). Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do poprawy niewydolności nadnerczy i będzie się utrzymywać stopień 0 lub 1 jej nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę lub równoważnej dawki innego leku, lub jeśli niewydolność nadnerczy zostanie uznana za stabilną klinicznie. Cukrzyca typu 1 (stopnia 3 lub 4 (hiperglikemia). Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: zastosowanie leczenia lekami hipoglikemizującymi według wskazań klinicznych. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do poprawy cukrzycy do stopnia 0 lub 1 lub jeśli zostanie uznana za stabilną klinicznie. Skórne działania niepożądane (stopnia 2, jeśli utrzymuje się przez więcej niż jeden tydzień, stopnia 3 lub podejrzenie zespołu Stevens-Johnsona (ang. SJS) lub martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (ang. TEN). Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do poprawy reakcji skórnej i będzie się utrzymywać stopień 0 lub 1 jej nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Skórne działania niepożądane (stopnia 4 lub potwierdzony SJS lub TEN). Modyfikacja dawkowania: trwałe odstawienie produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Reakcje skórne o podłożu immunologicznym lub inne działania niepożądane o podłożu immunologicznym, u pacjentów leczonych wcześniej idelalizybem (Stopnia 2). Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: natychmiastowe zastosowanie leczenia objawowego, co obejmuje początkowe podanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do poprawy reakcji skórnej lub innego działania niepożądanego o podłożu immunologicznym i będzie się utrzymywać stopień 0 lub 1 ich nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Reakcje skórne o podłożu immunologicznym lub inne działania niepożądane o podłożu immunologicznym, u pacjentów leczonych wcześniej idelalizybem (stopnia 3 lub 4 (z wyłączeniem endokrynopatii) lub nawrotowe reakcje lub działania niepożądane stopnia 2). Modyfikacja dawkowania: trwałe odstawienie produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: natychmiastowe zastosowanie leczenia objawowego, co obejmuje początkowe podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Zapalenie nerek (stopnia 2). Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do zmniejszenia objawów zapalenia nerek i będzie się utrzymywać stopień 0 lub 1 ich nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤ 10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Zapalenie nerek (stopnia 3 lub 4). Modyfikacja dawkowania: trwałe odstawienie produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Inne działania niepożądane o podłożu immunologicznym (obejmujące między innymi zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, paranowotworowe zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego, zapalenie stawów, zespół Guillaina-Barrégo, przewlekła zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna, zapalenie w obrębie OUN, autoimmunologiczne zapalenie mięśnia sercowego, immunologiczna plamica małopłytkowa, bóle mięśni, zespół Sjögrena, zapalenie naczyń, miastenia). (podmiotowe lub przedmiotowe objawy kliniczne działania niepożądanego o podłożu immunologicznym nieopisanego powyżej, stopnia 3. Modyfikacja dawkowania: wstrzymanie podawania produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: zastosowanie leczenia objawowego. Wznowienie podawania produktu leczniczego, jeśli dojdzie do poprawy działania niepożądanego i będzie się utrzymywać stopień 0 lub 1 jego nasilenia po zmniejszeniu dawki kortykosteroidu - prednizonu ≤10 mg/dobę, lub równoważnej dawki innego leku. Inne działania niepożądane o podłożu immunologicznym (obejmujące między innymi zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, paranowotworowe zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego, zapalenie stawów, zespół Guillaina-Barrégo, zapalenie mózgu, przewlekła zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna, zapalenie w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, autoimmunologiczne zapalenie mięśnia sercowego, immunologiczna plamica małopłytkowa, bóle mięśni, zespół Sjögrena, zapalenie naczyń, miastenia) (działanie niepożądane stopnia 4 (z wyjątkiem endokrynopatii), nawrotowe, ciężkie działanie niepożądane o podłożu immunologicznym stopnia 3, utrzymujące się działania niepożądane o podłożu immunologicznym stopnia 2 lub 3, trwające 12 tyg. lub dłużej (z wyjątkiem endokrynopatii), brak możliwości zmniejszenia dawki kortykosteroidu - prednizonu do 10 mg lub mniej, lub równoważnej dawki innego leku na dobę w ciągu 12 tyg. Modyfikacja dawkowania: trwałe odstawienie produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: początkowo podawanie prednizonu w dawce 1-2 mg/kg mc./dobę lub równoważnej dawki innego leku, a następnie stopniowa redukcja dawki. Reakcja związana z wlewem dożylnym (stopnia 1 lub 2). Modyfikacja dawkowania: przerwanie wlewu lub zwolnienie tempa jego podawania. Dodatkowa interwencja: zastosowanie leczenia objawowego. Reakcja związana z wlewem dożylnym (Stopnia 3 lub 4). Modyfikacja dawkowania: trwałe odstawienie produktu leczniczego. Dodatkowa interwencja: zastosowanie leczenia objawowego, szczegóły patrz ChPL. Karta Ostrzegawcza Pacjenta. Wszyscy lekarze przepisujący produkt leczniczy powinni znać treść materiałów edukacyjnych i powinni poinformować pacjentów o „Karcie Ostrzegawczej Pacjenta” zawierającej informacje, co robić w przypadku wystąpienia jakiegokolwiek objawu działań niepożądanych o podłożu immunologicznym i reakcji związanych z wlewem dożylnym. Lekarz ma obowiązek przekazania „Karty Ostrzegawczej Pacjenta” każdemu pacjentowi. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Dane nie są dostępne. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest zalecane dostosowanie dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Ekspozycja na cemiplimab jest zbliżona we wszystkich grupach wiekowych. Zaburzenia czynności nerek. Nie jest zalecane dostosowanie dawki produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące stosowania produktu leczniczego LIBTAYO u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, CL_Cr <30ml/min. Zaburzenia czynności wątroby. Nie jest zalecane dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie badano stosowania produktu leczniczego u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Nie ma wystarczających danych dotyczących pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, aby można było opracować zalecenia dotyczące dawkowania.

Produkt leczniczy jest przeznaczony do podawania dożylnego. Musi być podawany we wlewie dożylnym przez 30 minut za pomocą zestawu do infuzji dożylnych, zawierającego jałowy, niepirogenny, znajdujący się w linii dożylnej lub przyłączony filtr o małej zdolności wiązania białka (o wielkości porów od 0,2 mikrona do 5 mikronów). Nie należy podawać równocześnie innych produktów leczniczych przez ten sam zestaw infuzyjny.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu. Po zastosowaniu cemiplimabu obserwowano ciężkie i prowadzące do zgonu działania niepożądane o podłożu immunologicznym. Te reakcje o podłożu immunologicznym mogą dotyczyć różnych układów i narządów. Większość reakcji o podłożu immunologicznym pojawia się w trakcie leczenia cemiplimabem, mogą one jednak również wystąpić po odstawieniu tego leku. U pacjentów leczonych cemiplimabem lub innymi inhibitorami PD-1/PD-L1 mogą wystąpić działania niepożądane o podłożu immunologicznym dotyczące jednocześnie więcej niż jednego układu organizmu, takie jak zapalenie mięśni i zapalenie mięśnia sercowego lub miastenia. Pacjentów należy monitorować pod kątem występowania objawów przedmiotowych i podmiotowych działań niepożądanych o podłożu immunologicznym. Postępowanie w przypadku działań niepożądanych o podłożu immunologicznym powinno obejmować modyfikacje leczenia cemiplimabem, zastosowanie hormonalnej terapii zastępczej (w przypadku wskazań klinicznych) i stosowanie kortykosteroidów. W przypadku podejrzenia wystąpienia działań niepożądanych o podłożu immunologicznym, należy poddać pacjentów ocenie w celu potwierdzenia tych działań i wykluczenia innych możliwych przyczyn, w tym zakażeń. W zależności od nasilenia działania niepożądanego należy przerwać stosowanie cemiplimabu lub lek ten należy trwale odstawić. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano zapalenie płuc o podłożu immunologicznym, zdefiniowane jako zapalenie płuc wymagające stosowania kortykosteroidów bez wyraźnej alternatywnej etiologii, w tym przypadki śmiertelne. Pacjentów należy obserwować pod kątem występowania objawów przedmiotowych i podmiotowych zapalenia płuc oraz należy wykluczyć przyczyny inne niż zapalenie płuc o podłożu immunologicznym. Pacjentów z podejrzeniem zapalenia płuc należy poddać ocenie radiologicznej odpowiednio do wskazań wynikających z oceny klinicznej i należy u tych pacjentów zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano biegunkę lub zapalenie okrężnicy o podłożu immunologicznym, zdefiniowane jako przypadki wymagające stosowania kortykosteroidów, bez wyraźnej alternatywnej etiologii. Pacjentów należy obserwować pod kątem występowania objawów przedmiotowych i podmiotowych biegunki lub zapalenia okrężnicy i należy u tych pacjentów zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem, leki przeciwbiegunkowe oraz kortykosteroidy. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano zapalenie wątroby o podłożu immunologicznym, zdefiniowane jako zapalenie wątroby wymagające stosowania kortykosteroidów, bez wyraźnej alternatywnej etiologii, w tym przypadki śmiertelne. Pacjentów należy monitorować pod kątem występowania nieprawidłowych wyników badań czynnościowych wątroby przed leczeniem i okresowo w trakcie leczenia, odpowiednio do wskazań wynikających z oceny klinicznej i należy u tych pacjentów zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano endokrynopatie o podłożu immunologicznym, zdefiniowane jako endokrynopatie pojawiające się w trakcie leczenia, bez wyraźnej alternatywnej etiologii. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano zaburzenia czynności tarczycy o podłożu immunologicznym. Zaburzenia czynności tarczycy mogą wystąpić w dowolnym momencie w trakcie leczenia. Pacjentów należy monitorować pod kątem zmian czynności tarczycy na początku leczenia i okresowo w trakcie leczenia, odpowiednio do wskazań wynikających z oceny klinicznej. U pacjentów należy zastosować hormonalną terapię zastępczą (w przypadku wskazań klinicznych) i zmodyfikować leczenie cemiplimabem. Nadczynność tarczycy należy leczyć zgodnie ze standardowymi zasadami postępowania terapeutycznego. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano zapalenie przysadki mózgowej o podłożu immunologicznym. Pacjentów należy obserwować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych zapalenia przysadki mózgowej i należy u nich zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem, kortykosteroidy i terapię hormonalną, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano niewydolność nadnerczy. Pacjentów należy obserwować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych niewydolności nadnerczy w trakcie leczenia i po jego zakończeniu i należy u nich zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem, kortykosteroidy i terapię hormonalną, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano cukrzycę typu 1 o podłożu immunologicznym, w tym cukrzycową kwasicę ketonową. Pacjentów należy monitorować pod kątem hiperglikemii oraz objawów przedmiotowych i podmiotowych cukrzycy, odpowiednio do wskazań wynikających z oceny klinicznej i należy u nich zastosować doustne leki hipoglikemizujące lub insulinę oraz modyfikacje leczenia cemiplimabem. W związku z leczeniem cemiplimabem obserwowano występowanie skórnych działań niepożądanych o podłożu immunologicznym, zdefiniowanych jako wymagające stosowania kortykosteroidów ogólnoustrojowych, bez wyraźnej alternatywnej etiologii, w tym ciężkich skórnych działań niepożądanych (ang. SCAR), takich jak zespół Stevens-Johnsona (SJS) i martwica toksyczno-rozpływna naskórka (TEN) (w tym przypadki śmiertelne), a także innych reakcji skórnych, takich jak wysypka, rumień wielopostaciowy, pemfigoid. Pacjentów należy monitorować pod kątem podejrzenia wystąpienia objawów ciężkich reakcji skórnych i wykluczyć inne przyczyny takich reakcji. U pacjentów należy zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy. W przypadku objawów podmiotowych lub przedmiotowych SJS lub TEN, pacjenta należy skierować pod specjalistyczną opiekę w celu oceny i leczenia oraz zastosować modyfikacje leczenia. Przypadki SJS, śmiertelnej TEN i zapalenia błony śluzowej jamy ustnej występowały po 1 dawce cemiplimabu u pacjentów stosujących w przeszłości idelalizyb, którzy uczestniczyli w badaniu klinicznym oceniającym stosowanie cemiplimabu w leczeniu chłoniaka nieziarniczego (ang. NHL) a także u pacjentów stosujących w przeszłości antybiotyki sulfonamidowe. U pacjentów należy zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy, zgodnie z powyższym opisem. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano zapalenie nerek o podłożu immunologicznym, zdefiniowane jako zapalenie nerek wymagające stosowania kortykosteroidów, bez wyraźnej alternatywnej etiologii. Pacjentów należy monitorować pod kątem zmian czynności nerek. U pacjentów należy zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy. U pacjentów otrzymujących cemiplimab obserwowano inne prowadzące do zgonu i zagrażające życiu działania niepożądane o podłożu immunologicznym, w tym paranowotworowe zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i zapalenie mięśni. Należy ocenić podejrzewane działania niepożądane o podłożu immunologicznym, aby wykluczyć inne przyczyny. Pacjentów należy obserwować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych działań niepożądanych o podłożu immunologicznym i należy u nich zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. Po wprowadzeniu do obrotu zgłaszano przypadki odrzucenia przeszczepu narządów miąższowych u pacjentów leczonych inhibitorami PD-1. Leczenie cemiplimabem może zwiększać ryzyko odrzucenia przeszczepu narządów miąższowych u biorców przeszczepu. U tych pacjentów należy rozważyć korzyści z leczenia cemiplimabem w porównaniu z ryzykiem odrzucenia przeszczepu narządu. Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki choroby przeszczep przeciw gospodarzowi u pacjentów leczonych innymi inhibitorami PD-1/PD-L1 w połączeniu z allogenicznym przeszczepem krwiotwórczych komórek macierzystych. Cemiplimab może spowodować ciężkie lub zagrażające życiu reakcje związane z inf. Pacjentów należy obserwować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych reakcji związanych z wlewem dożylnym i należy u nich zastosować modyfikacje leczenia cemiplimabem oraz kortykosteroidy. W razie wystąpienia łagodnych lub umiarkowanych reakcji związanych z wlewem dożylnym należy przerwać leczenie cemiplimabem lub zwolnić tempo wlewu. W razie wystąpienia ciężkich (stopnia 3) lub zagrażających życiu (stopnia 4) reakcji związanych z wlewem dożylnym należy przerwać wlew i odstawić trwale cemiplimab. Pacjenci z czynnymi zakażeniami lub z obniżoną odpornością nie zostali włączeni do głównego badania. Pełna lista pacjentów wykluczonych z udziału w badaniach klinicznych. Ze względu na brak odpowiednich danych, cemiplimab należy stosować ostrożnie u pacjentów z tych grup, po starannym rozważeniu stosunku korzyści do ryzyka u danego pacjenta. Cemiplimab nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Opisywano występowanie zmęczenia po leczeniu cemiplimabem.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji farmakokinetycznych (PK) cemiplimabu z innymi lekami. Należy unikać stosowania kortykosteroidów ogólnoustrojowych lub leków immunosupresyjnych przed rozpoczęciem leczenia cemiplimabem, z wyjątkiem kortykosteroidów ogólnoustrojowych w fizjologicznych dawkach (≤10 mg/dobę prednizonu lub równoważnej dawki innego leku), z powodu ich potencjalnego niekorzystnego wpływu na działanie farmakodynamiczne i skuteczność cemiplimabu. Kortykosteroidy ogólnoustrojowe lub inne leki immunosupresyjne można jednak stosować po rozpoczęciu leczenia cemiplimabem, w ramach leczenia działań niepożądanych o podłożu immunologicznym.

Kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia cemiplimabem i przez co najmniej 4 m-ce po przyjęciu ostatniej dawki. Nie przeprowadzono badań na zwierzętach nad wpływem cemiplimabu na reprodukcję. Brak dostępnych danych dotyczących stosowania cemiplimabu u kobiet w ciąży. W badaniach na zwierzętach wykazano, że hamowanie szlaku PD-1/PD-L1 może prowadzić do zwiększenia ryzyka odrzucenia przez układ immunologiczny rozwijającego się płodu, powodując jego obumarcie. Wiadomo, że ludzkie przeciwciała klasy IgG4 przenikają przez barierę łożyskową, a cemiplimab jest przeciwciałem z tej klasy; z tego względu cemiplimab może być przekazywany z organizmu matki do organizmu rozwijającego się płodu. Nie zaleca się stosowania cemiplimabu w okresie ciąży i u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznej antykoncepcji, chyba że korzyści kliniczne przeważają nad potencjalnym ryzykiem. Nie wiadomo, czy cemiplimab przenika do mleka kobiecego. Wiadomo, że przeciwciała (w tym z klasy IgG4) przenikają do mleka matki; nie można wykluczyć ryzyka dla noworodka/niemowlęcia karmionego piersią. Jeżeli kobieta karmiąca piersią zdecyduje się na leczenie cemiplimabem, należy jej zalecić, aby nie karmiła piersią w trakcie leczenia cemiplimabem i przez co najmniej 4 m-ce po przyjęciu ostatniej dawki. Brak dostępnych danych klinicznych na temat możliwego wpływu cemiplimabu na płodność. Nie zaobserwowano wpływu leku na parametry oceny płodności lub na męskie i żeńskie narządy rozrodcze w 3 m-cznym badaniu oceniającym płodność po wielokrotnym zastosowaniu dawek leku u dojrzałych płciowo małp cynomolgus.

Podczas stosowania cemiplimabu mogą wystąpić działania niepożądane o podłożu immunologicznym. Większość z nich, w tym ciężkie reakcje, ustąpiło po rozpoczęciu właściwego leczenia lub odstawieniu cemiplimabu. Bezpieczeństwo stosowania cemiplimabu oceniano w grupie 591 pacjentów z zaawansowanymi nowotworami złośliwymi narządów litych, w tym 219 pacjentów z zaawansowanym rakiem kolczystokomórkowym skóry (ang. CSCC), którzy otrzymywali cemiplimab w monoterapii w 2 badaniach klinicznych (R2810-ONC-1423 i R2810-ONC-1540). Spośród 219 pacjentów, 131 pacjentów miało mCSCC (z przerzutami do węzłów chłonnych lub odległymi), a 88 pacjentów miało laCSCC. Działania niepożądane o podłożu immunologicznym występowały u 20,3% pacjentów leczonych cemiplimabem w badaniach klinicznych i były stopnia 5 (0,7%), stopnia 4 (1,2%) i stopnia 3 (6,3%). Działania niepożądane o podłożu immunologicznym prowadziły do trwałego odstawienia cemiplimabu u 4,4% pacjentów. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi o podłożu immunologicznym były niedoczynność tarczycy (7,1%), zapalenie płuc (3,7%), skórne działania niepożądane (2,0%), nadczynność tarczycy (1,9%) i zapalenie wątroby (1,9%) (patrz „Opis wybranych działań niepożądanych” poniżej, „Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania” w punkcie 4.4 oraz „Zalecane modyfikacje leczenia” w punkcie 4.2). Działania niepożądane były ciężkie u 8,6% pacjentów i prowadziły do trwałego odstawienia cemiplimabu u 5,8% pacjentów. W związku z leczeniem cemiplimabem zgłaszano przypadki ciężkich skórnych działań niepożądanych (SCAR), w tym zespołu Stevens-Johnsona (SJS) i martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka (TEN). Zaburzenia układu immunologicznego: (często) reakcja związana z inf.; (niezbyt często) zespół Sjögrena, immunologiczna plamica małopłytkowa, zapalenie naczyń; (nieznana) odrzucenie przeszczepu narządów miąższowycha. Zaburzenia endokrynologiczne: (często) niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy; (niezbyt często) cukrzyca typu, niewydolność nadnerczy, zapalenie przysadki mózgowej, zapalenie tarczycy. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) paranowotworowe zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego, przewlekła zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna, zapalenie mózgu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zespół Guillaina-Barrégo, zapalenie w obrębie OUN, neuropatia obwodowa, miastenia. Zaburzenia oka: (niezbyt często) zapalenie rogówki. Zaburzenia serca: (niezbyt często) zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) zapalenie płuc, duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zapalenie wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) wysypka, świąd. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle stawów, bóle mięśniowo-szkieletowe, zapalenie stawów; (niezbyt często) osłabienie mięśni, polimialgia reumatyczna; (rzadko) zapalenie mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zapalenie nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zmęczenie. Badania diagnostyczne: (często) zwiększenie aktywności AlAT/AspAT, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi. Szczegóły dotyczące działań niepożądanych, patrz ChPL. Opisane poniżej wybrane działania niepożądane są wynikiem oceny bezpieczeństwa stosowania cemiplimabu u 591 pacjentów w niekontrolowanych badaniach klinicznych. Zapalenie płuc występowało u 22 (3,7%) z 591 pacjentów otrzymujących cemiplimab, przy czym u 2 (0,3%) pacjentów było stopnia 5, u 2 (0,3%) pacjentów było stopnia 4 i u 6 (1,0%) pacjentów było stopnia 3. Zapalenie płuc o podłożu immunologicznym prowadziło do trwałego odstawienia cemiplimabu u 11 (1,9%) z 591 pacjentów. Wśród 22 pacjentów z immunologicznym zapaleniem płuc mediana czasu do jego wystąpienia wynosiła 3,8 m-ca (zakres: od 7 dni do 18 m-cy), a mediana czasu trwania zapalenia płuc wynosiła 21,5 dnia (zakres: od 5 dni do 6,5 miesiąca). 18 pacjentów (3,0%) otrzymywało kortykosteroidy w dużej dawce przez czas, którego mediana wynosiła 8,5 dnia (zakres: od 1 dnia do 5,9 m-ca). Do zakończenia okresu zbierania danych zapalenie płuc ustąpiło u 14 (63,6%) z 22 pacjentów. Biegunka lub zapalenie okrężnicy o podłożu immunologicznym wystąpiły u 7 (1,2%) z 591 pacjentów otrzymujących cemiplimab, przy czym u 2 (0,3%) z nich były stopnia 3. Immunologiczna biegunka lub zapalenie okrężnicy doprowadziły do trwałego odstawienia cemiplimabu u 1 (0,2%) z 591 pacjentów. Wśród 7 pacjentów z biegunką lub zapaleniem okrężnicy o podłożu immunologicznym mediana czasu do ich wystąpienia wynosiła 3,8 m-ca (zakres: od 15 dni do 6 m-cy), a mediana czasu trwania tych powikłań wynosiła 30 dni (zakres: od 4 dni do 8,6 m-ca). 4 pacjentów (0,7%) z immunologiczną biegunką lub zapaleniem okrężnicy otrzymywało kortykosteroidy w dużej dawce przez czas, którego mediana wynosiła 29 dni (zakres: od 19 dni do 2 m-cy). Do zakończenia okresu zbierania danych biegunka lub zapalenie okrężnicy o podłożu immunologicznym ustąpiły u 4 (57,1%) z 7 pacjentów. Zapalenie wątroby o podłożu immunologicznym występowało u 11 (1,9%) z 591 pacjentów otrzymujących cemiplimab, przy czym u 1 (0,2%) pacjenta było stopnia 5, u 1 (0,2%) pacjenta było stopnia 4 i u 9 (1,5%) pacjentów było stopnia 3. Zapalenie wątroby o podłożu immunologicznym prowadziło do trwałego odstawienia cemiplimabu u 5 (0,8%) z 591 pacjentów. Wśród 11 pacjentów z zapaleniem wątroby o podłożu immunologicznym mediana czasu do jego wystąpienia wynosiła 1 m-c (zakres: od 7 dni do 4,2 m-ca), a mediana czasu trwania zapalenia wątroby wynosiła 15 dni (zakres: od 8 dni do 2,7 m-ca). 10 (1,7%) pacjentów z zapaleniem wątroby o podłożu immunologicznym otrzymywało kortykosteroidy w dużej dawce przez czas, którego mediana wynosiła 10,5 dnia (zakres: od 2 dni do 1,9 m-ca). Do zakończenia okresu zbierania danych zapalenie wątroby ustąpiło u 8 (72,7%) z 11 pacjentów. Niedoczynność tarczycy wystąpiła u 42 (7,1%) z 591 pacjentów otrzymujących cemiplimab, przy czym u 1 (0,2%) była stopnia 3. Żaden pacjent nie przerwał leczenia cemiplimabem z powodu niedoczynności tarczycy. Wśród 42 pacjentów z niedoczynnością tarczycy mediana czasu do jej wystąpienia wynosiła 4,2 miesiąca (zakres: od 15 dni do 18,9 m-ca). Nadczynność tarczycy wystąpiła u 11 (1,9%) z 591 pacjentów otrzymujących cemiplimab, przy czym u 1 (0,2%) była stopnia 3. Żaden pacjent nie przerwał leczenia cemiplimabem z powodu nadczynności tarczycy. Wśród 11 pacjentów z nadczynnością tarczycy mediana czasu do jej wystąpienia wynosiła 1,9 miesiąca (zakres: od 28 dni do 14,8 m-ca). Niewydolność nadnerczy wystąpiła u 3 (0,5%) z 591 pacjentów otrzymujących cemiplimab, przy czym u 1 (0,2%) pacjenta była stopnia 3. Żaden pacjent nie przerwał leczenia cemiplimabem z powodu niewydolności nadnerczy. Wśród 3 pacjentów z niewydolnością nadnerczy mediana czasu do jej wystąpienia wynosiła 11,5 m-ca (zakres: od 10,4 dnia do 12,3 m-ca). 1 z 3 pacjentów był leczony kortykosteroidami ogólnoustrojowymi. Zapalenie przysadki mózgowej o podłożu immunologicznym wystąpiło u 1 (0,2%) z 591 pacjentów otrzymujących cemiplimab. Zdarzeniem tym było zapalenie przysadki mózgowej stopnia 3. Cukrzyca typu 1 bez alternatywnej etiologii wystąpiła u 4 (0,7%) z 591 pacjentów, przy czym u 3 (0,5%) pacjentów była stopnia 4 i u 1 (0,2%) pacjenta była stopnia 3. Cukrzyca typu 1 doprowadziła do odstawienia cemiplimabu na stałe u 1 (0,2%) z 591 pacjentów. Wśród 4 pacjentów z cukrzycą typu 1 mediana czasu do jej wystąpienia wynosiła 2,3 m-ca (zakres: od 28 dni do 6,2 m-ca). Skórne działania niepożądane o podłożu immunologicznym wystąpiły u 12 (2,0%) z 591 pacjentów otrzymujących cemiplimab, przy czym u 6 (1,0%) pacjentów były to skórne działania niepożądane o podłożu immunologicznym stopnia 3. Immunologiczne skórne działania niepożądane prowadziły do trwałego odstawienia cemiplimabu u 2 (0,3%) z 591 pacjentów. Wśród 12 pacjentów z skórnymi działaniami niepożądanymi o podłożu immunologicznym mediana czasu do ich wystąpienia wynosiła 1,5 m-ca (zakres: od 2 dni do 10,9 m-ca), a mediana czasu ich trwania wynosiła 4,4 m-ca (zakres: od 14 dni do 9,6 m-ca). 9 (1,5%) pacjentów z skórnymi działaniami niepożądanymi o podłożu immunologicznym otrzymywało kortykosteroidy w dużej dawce przez czas, którego mediana wynosiła 16 dni (zakres: od 7 dni do 2,6 m-ca). Do zakończenia okresu zbierania danych działania te ustąpiły u 6 (50%) z 12 pacjentów. Zapalenie nerek o podłożu immunologicznym wystąpiło u 3 (0,5%) z 591 pacjentów otrzymujących cemiplimab, przy czym u 2 (0,3%) pacjentów było stopnia 3. Zapalenie nerek o podłożu immunologicznym prowadziło do trwałego odstawienia cemiplimabu u 1 (0,2%) z 591 pacjentów. Wśród 3 pacjentów z zapaleniem nerek o podłożu immunologicznym mediana czasu do jego wystąpienia wynosiła 1,8 m-ca (zakres: od 29 dni do 4,1 m-ca), a mediana czasu trwania zapalenia nerek wynosiła 18 dni (zakres: od 9 do 29 dni). 2 (0,3%) pacjentów z zapaleniem nerek o podłożu immunologicznym otrzymywało kortykosteroidy w dużej dawce przez czas, którego mediana wynosiła 1,5 m-ca (zakres: od 16 dni do 2,6 m-ca). Do zakończenia okresu zbierania danych zapalenie nerek ustąpiło u wszystkich pacjentów. Wymienione poniżej istotne klinicznie działania niepożądane o podłożu immunologicznym występowały z częstością poniżej 1% wśród 591 pacjentów (o ile nie podano inaczej) leczonych cemiplimabem. Zdarzenia te były stopnia 3 lub niższego, o ile nie podano inaczej. Zaburzenia układu nerwowego: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (stopnia 4), paranowotworowe zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego (stopnia 5), zespół Guillaina-Barrégo, zapalenie w obrębie OUN, przewlekła zapalna poliradikuloneuropatia demielinizacyjna, zapalenie mózgu, miastenia, neuropatia obwodowa. Zaburzenia serca: zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia. Zaburzenia układu immunologicznego: immunologiczna plamica małopłytkowa. Zaburzenia naczyniowe: zapalenie naczyń. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: bóle stawów (1,4%), zapalenie stawów, osłabienie mięśni, bóle mięśni, polimialgia reumatyczna, zespół Sjögrena. Zaburzenia oka: zapalenie rogówki. Zaburzenia żołądka i jelit: zapalenie błony śluzowej jamy ustnej. Zaburzenia endokrynologiczne: zapalenie tarczycy. Cemiplimab może cechować się immunogennością. U ok. 1,1% pacjentów, którym podawano cemiplimab, w trakcie leczenia pojawiły się przeciwciała, w tym u ok. 0,2% odpowiedź w postaci wytwarzania przeciwciał utrzymywała się. Nie obserwowano wytwarzania przeciwciał neutralizujących. Nie uzyskano danych wskazujących na zmianę profilu farmakokinetycznego (PK) lub profilu bezpieczeństwa związaną z pojawieniem się przeciwciał przeciwko cemiplimabowi; szczegóły dotyczące działań niepożądanych, patrz ChPL.

W przypadku przedawkowania powinno się poddać pacjenta ścisłej obserwacji pod kątem objawów przedmiotowych lub podmiotowych działań niepożądanych i włączyć właściwe leczenie objawowe.

Cemiplimab jest przeciwciałem monoklonalnym będącym w pełni ludzką immunoglobuliną klasy G4 (IgG4), wiążącym się z receptorem programowanej śmierci (PD-1) i blokującym jego oddziaływanie z ligandami PD-L1 i PD-L2. Połączenie PD-1 z jego ligandami PD-L1 i PD-L2, które ulegają ekspresji w komórkach prezentujących antygen i mogą ulegać ekspresji w komórkach nowotworowych i (lub) w innych komórkach w mikrośrodowisku nowotworu, prowadzi do zahamowania funkcji limfocytów T, takich jak proliferacja, wydzielanie cytokin i działanie cytotoksyczne. Cemiplimab nasila odpowiedzi ze strony limfocytów T, w tym odpowiedzi przeciwnowotworowe, poprzez zablokowanie wiązania się PD-1 z ligandami PD-L1 i PD-L2.

1 ml konc. zawiera 50 mg cemiplimabu. 1 fiol. zawiera 350 mg cemiplimabu w 7 ml roztw.