Profilaktyka i leczenie stanów niedoboru potasu.

Indywidualnie do stanu chorego. Zwykle podaje się 20 mEq K⁺ (10 ml syropu) 1-4x/dobę. Nie zaleca się przekraczania dawki 100 mEq K⁺ (50 ml syropu) na dobę. Dawkę syropu należy rozcieńczyć w szklance wody, przyjmować w trakcie lub pod koniec posiłku.

Hiperkaliemia oraz stany chorobowe zwiększające ryzyko hiperkaliemii.

W trakcie stosowania zalecana jest okresowa kontrola poziomu potasu w osoczu. Preparat zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego.

Inhibitory ACE, leki blokujące receptory β-adrenergiczne, pętlowe leki moczopędne oszczędzające potas, heparyna nasilają ryzyko hiperkaliemii.

Brak badań na zwierzętach i ludziach, oceniających wpływ preparatu na płód. Brak doniesień o szkodliwym działaniu preparatu w okresie ciąży.

Nudności, wymioty, uczucie dyskomfortu w jamie ustnej.

Przedawkowanie potasu powoduje wystąpienie hiperkaliemii (osłabienie mięśni, drętwienie warg, palców i nóg, zwolnienie czynności serca).

Potas jest głównym kationem płynu komórkowego i jednym z najważniejszych pierwiastków wchodzących w skład płynów ustrojowych. Bierze udział w wielu reakcjach enzymatycznych i procesach fizjologicznych, m.in. w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego i mięśniowego, w metabolizmie węglowodanów. Wraz z jonami sodowymi i chlorkowymi wpływa na gospodarkę wodną organizmu; bierze udział w utrzymaniu równowagi kwasowo-zasadowej i ciśnienia osmotycznego. Potas jest ważnym składnikiem cytoplazmy komórek, m.in. mięśni i narządów miąższowych. Jest niezbędny do syntezy białek w rybosomach, zmniejsza pęcznienie komórek (antagonista sodu) i zwiększa przepuszczalność błon komórkowych (antagonista wapnia). Na mięsień sercowy działa antagonistycznie w stosunku do wapnia (nadmiar potasu zatrzymuje serce w rozkurczu). Do stanów niedoboru potasu w organizmie może dojść w wyniku niedostatecznej podaży lub zwiększonego wydalania przez przewód pokarmowy (uporczywe wymioty, biegunka, przetoki jelitowe), utraty przez nerki (niewydolność krążenia, choroby nerek z utratą potasu, kuracja tiazydowymi lekami moczopędnymi, kortykosteroidami, odwodnienie, cukrzyca, zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej, np. zasadowica, kwasica cewkowo-nerkowa), w wyniszczeniu, alkoholizmie, marskości wątroby.

100 ml syropu zawiera 7,82 g jonów potasu w postaci 15 g potasu chlorku. 10 ml syropu zawiera 20 mEq jonów potasu.