Produkt leczniczy wskazany jest w leczeniu wspomagającym i paliatywnym raka piersi i raka okrężnicy samodzielnie lub w leczeniu skojarzonym.

Dorośli. Wybór odpowiedniej dawki i sposobu leczenia zależy od stanu pacjenta, rodzaju guza oraz od tego czy fluorouracyl będzie stosowany sam czy w skojarzeniu z innymi lekami. Leczenie należy rozpoczynać w szpitalu i nie należy przekraczać dobowej dawki wynoszącej 0,8-1 g. Dawkowanie należy dostosować do mc. pacjenta, chyba że pacjent jest otyły, ma obrzęki lub inne formy nieprawidłowego zatrzymywania płynów, np. wodobrzusze. Wówczas do obliczenia wymaganych dawek należy brać pod uwagę prawidłową mc. Zmniejszenie dawki jest wskazane u pacjentów: z wyniszczeniem; poddawanych rozległym zabiegom chirurgicznym w ciągu 30 dni przed rozpoczęciem leczenia; z osłabioną czynnością szpiku kostnego; z zaburzoną czynnością nerek lub wątroby. Zalecany plan leczenia dorosłych dla fluorouracylu podawanego w monoterapii: leczenie początkowe: lek może być podawany we wlewie lub wstrzyknięciu. Wlew jest zwykle preferowany ze względu na mniejszą toksyczność; wlew dożylny: 15 mg/kg mc. ale nie więcej niż 1 g na wlew, rozcieńczone w 500 ml 5% glukozy lub 0,9% chlorku sodu i podawane przez 4 h. Alternatywnie, dobowa dawka może być podawana przez 30-60 minut albo może być podawana jako ciągły wlew przez 24 h. Wlew może być powtarzany codziennie, aż do momentu oznak toksyczności lub do momentu, gdy pełna dawka 12-15 g zostanie osiągnięta; wstrzyknięcie dożylne: 12 mg/kg mc. może być podawane przez 3 dni, a następnie, jeśli nie ma objawów toksyczności można podać 3 następne dawki po 6 mg/kg mc. co drugi dzień. Alternatywny sposób dawkowania to 15 mg/kg mc. jako pojedyncze wstrzyknięcie dożylne raz w tyg. przez cały cykl; wlew dotętniczy: 5-7,5 mg/kg mc./dobę, może być podawane jako 24-godz. ciągły wlew dotętniczy; terapia podtrzymująca: intensywny cykl wstępny może poprzedzać terapię podtrzymującą pod warunkiem, że nie występują żadne znaczące objawy toksyczności. We wszystkich przypadkach przed rozpoczęciem terapii podtrzymującej należy wyeliminować objawy toksyczności. Wstępny cykl fluorouracylem może być powtórzony po 4-6 tyg. od ostatniej dawki lub alternatywnie, leczenie może być kontynuowane we wstrzyknięciach dożylnych 5-15 mg/kg mc. z tygodniowymi przerwami. Taka sekwencja podań tworzy cykl terapii. Niektórzy pacjenci otrzymywali do 30 g leku, z maks. dawką 1 g/dobę. Bardziej aktualną, alternatywną metodą jest dożylne podawanie 15 mg/kg mc. raz/tydz. podczas całego cyklu. To zapobiega konieczności wprowadzania wstępnego okresu podawania raz/dobę; połączenie z naświetleniem: naświetlanie w połączeniu z terapią fluorouracylem jest bardzo korzystne w leczeniu niektórych typów metastatycznych zmian w płucach i w zmniejszaniu bólu powodowanego przez nawracające, nieoperacyjne narośle. W tym przypadku należy podawać standardową dawkę fluorouracylu. Dzieci. Brak danych dotyczących stosowania fluorouracylu u dzieci. Osoby w podeszłym wieku. Fluorouracyl należy podawać u osób w podeszłym wieku z uwzględnieniem tych samych czynników co u innych dorosłych pacjentów.

Produkt leczniczy może być podawany we wstrzyknięciu dożylnym oraz we wlewie dożylnym lub dotętniczym.

Nadwrażliwość na lek. Niewydolność szpiku kostnego, uniemożliwiająca prowadzenie chemioterapii przeciwnowotworowej: leukopenia poniżej 3x10⁹/l i trombocytopenia poniżej 100x10⁹/l. Ciąża i okres karmienia piersią. Poważne upośledzenie czynności nerek i wątroby. Ciężkie zakażenia. Choroba niedokrwienna serca (zwłaszcza przy stosowaniu dużych dawek fluorouracylu). Brak danych odnośnie stosowania preparatu u dzieci. Szczególnie ostrożnie stosować w przypadku krwotoków, krwawień (zwłaszcza w obrębie przewodu pokarmowego), zapalenia i owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej i przewodu pokarmowego, ciężkich biegunek.

Podczas leczenia należy kontrolować obraz morfologiczny krwi, a także czynność wątroby i nerek. Wskazana jest regularna obserwacja kardiologiczna, szczególnie przy podawaniu leku w ciągłych długotrwałych wlewach w dużych dawkach. Lek powoduje upośledzenie zdolności prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Wykazuje działanie synergiczne w oparciu o mechanizm biomodulacji z folinianem wapnia, interferonem alfa i gamma, cisplatyną, metotreksatem, PALA.

Stosowanie leku u kobiet w okresie ciąży i laktacji jest przeciwwskazane.

Mielotoksyczność (obserwowana zwłaszcza przy podawaniu leku w krótkotrwałym wstrzyknięciu dożylnym): leukopenia (nadir 7-14 dzień po podaniu), trombocytopenia. Przy podawaniu leku we wlewie ciągłym nawet przy stosowaniu dużych dawek obserwuje się zmianę profilu toksyczności - rzadko występuje mielotoksyczność kosztem zwiększonej toksyczności ze strony przewodu pokarmowego: biegunki, nudności, wymioty, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, przełyku. Zmiany skórne: tzw. zespół ręka-stopa, szczególnie przy długotrwałej terapii dużymi dawkami leku podawanymi we wlewach trwających powyżej 24 h, charakteryzujący się zmianami złuszczeniowymi, zapaleniem skóry, hiperpigmentacją skóry, zmianami struktury paznokci, łysieniem. Zapalenie spojówek. Nadmierne łzawienie, światłowstręt, dacryostenosis. Neurotoksyczność: ataksja móżdżkowa, niewyraźna mowa, oczopląs, zawroty głowy, zaburzenia układu pozapiramidowego. Kardiotoksyczność, zwłaszcza u chorych ze współistniejącą chorobą niedokrwienną serca w wywiadach: ból zamostkowy, zmiany niedokrwienne w EKG. Zapalenie żył. Reakcje nadwrażliwości. Działanie mutagenne i teratogenne.

Cytostatyk z grupy antymetabolitów, będący antymetabolitem pirymidyny, blokujący syntezę DNA i RNA. Wykazuje działanie cytostatyczne poprzez swoje główne metabolity: monofosforan fluorodeoksyurydyny wiążący się z syntetazą tymidylową powodując zahamowanie syntezy DNA (tzw. śmierć tymidynowa komórki), trójfosforan fluorourydyny przyłączany do RNA powodując w efekcie zahamowanie syntezy RNA i białek (tzw. śmierć uracylowa komórki) oraz trójfosforan fluorodeoksyurydyny przyłączany do DNA hamując w ten sposób syntezę DNA. Po podaniu dożylnym ulega szybkiej dystrybucji w całym organizmie, docierając w znacznym stopniu do tkanek szybko rosnących: szpiku kostnego, błony śluzowej przewodu pokarmowego i tkanki nowotworowej. Przenika przez barierę krew-mózg. Bardzo nieznacznie wiąże się z białkami osocza. Ulega szybkiemu metabolizmowi w wątrobie i innych tkankach prawie całkowicie do nieczynnych metabolitów (dwutlenek węgla i mocznik). Niecałe 15% dawki zostaje wydalone z moczem w postaci nie zmienionej. Zaburzenie metabolizmu fluorouracylu, np. z powodu niedoboru dehydrogenazy dihydropirymidyny, zwłaszcza genetycznie uwarunkowanego, może prowadzić do silnych działań toksycznych, zwłaszcza mielotoksyczności. T_0,5 po podaniu dożylnym wynosi 12-37 min. Szybkość klirensu jest mniejsza u kobiet niż u mężczyzn.

1 fiolka zawiera 500 mg, 1 g lub 5 g fluorouracylu.