Objawowe leczenie zespołu miastenicznego Lamberta-Eatona (ang. Lambert-Eaton myasthenic syndrome, LEMS) u osób dorosłych.

Leczenie należy rozpoczynać pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu tej choroby. Produkt leczniczy stosuje się w dawkach podzielonych, 3-4x/dobę. Zalecana dawka początkowa wynosi 15 mg/dobę, a następnie można ją zwiększać o 5 mg co 4-5 dni do dawki maks. 60 mg/dobę. Dawka pojedyncza nie powinna być większa niż 20 mg. Dzieci i młodzież. Produkt nie jest zalecany do stosowania w grupie pacjentów w wieku poniżej 18 lat ze względu na brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania. Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby zalecana dawka początkowa produktu wynosi 5 mg/dobę. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek lub wątroby zalecana dawka początkowa produktu wynosi 10 mg/dobę. U tych pacjentów tempo zwiększania dawki powinno być wolniejsze niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek i wątroby, a mianowicie o 5 mg co 7 dni. W przypadku wystąpienia jakiegokolwiek działania niepożądanego należy zaprzestać zwiększania dawki.

Tabl. należy przyjmować podczas posiłku. Różnice genetyczne mogą odpowiadać za zmienność ekspozycji ogólnoustrojowej na produkt. Wyłącznie do stosowania doustnego.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Padaczka. Niewyrównana astma oskrzelowa. Jednoczesne stosowanie sultoprydu. Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych o wąskim indeksie terapeutycznym. Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych, o których wiadomo, że mogą wydłużać odstęp QTc. U pacjentów z wrodzonymi zespołami QT.

Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Z uwagi na ryzyko znacznie zwiększonej ekspozycji na produkt leczniczy należy prowadzić ścisłą obserwację pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby dawkę amifamprydyny należy zwiększać w tempie wolniejszym niż u osób z prawidłową czynnością nerek i wątroby. W przypadku wystąpienia jakiegokolwiek działania niepożądanego należy zaprzestać zwiększania dawki leku. Stosowanie amifamprydyny wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania napadów drgawkowych. Ryzyko wystąpienia napadów drgawkowych jest zależne od dawki i jest większe u pacjentów z czynnikami ryzyka, które wpływają na obniżenie progu drgawkowego, takimi jak jednoczesne stosowanie innych produktów leczniczych, o których wiadomo, że obniżają próg drgawkowy. W przypadku wystąpienia napadu drgawkowego leczenie należy przerwać. Nie przeprowadzono pełnych badań amifamprydyny w modelach eksperymentalnych do oceny wpływu rakotwórczego i nie określono związanego z leczeniem ryzyka działania rakotwórczego. Leczenie amifamprydyną u pacjentów z nieparanowotworową postacią LEMS może być rozpoczęte wyłącznie po dokładnej ocenie profilu korzyści do ryzyka u danego pacjenta. Na początku leczenia i następnie raz w roku wskazana jest ocena kliniczna i wykonywanie elektrokardiogramu (EKG). W przypadku wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych wskazujących na zaburzenia rytmu serca należy niezwłocznie wykonać badanie EKG. Pacjent powinien wiedzieć, że musi poinformować każdego lekarza, do którego zgłasza się po poradę, że przyjmuje ten produkt leczniczy, z uwagi na konieczność ścisłego monitorowania w niektórych przypadkach choroby współistniejącej, zwłaszcza astmy oskrzelowej. Farmakokinetyka i ogólnoustrojowa ekspozycja na amifamprydynę zależą w dużym stopniu od ogólnej metabolicznej aktywności acetylacyjnej enzymów n-acetylotransferaz (NAT) i genotypu NAT2, który podlega zmienności genetycznej, co wykazano w badaniu obejmującym zdrowych ochotników. W badaniu tym, u uczestników o powolnej acetylacji występowało więcej działań niepożądanych, niż u osób o powolnej acetylacji. Profil bezpieczeństwa obserwowany w tym badaniu był zgodny z działaniami niepożądanymi obserwowanymi u pacjentów przyjmujących produkt. Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak ze względu na objawy niepożądane, takie jak senność, zawroty głowy, napady drgawkowe i niewyraźne widzenie, produkt może wywierać niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Brak danych dotyczących wpływu amifamprydyny na metabolizm lub czynne wydzielanie innych produktów leczniczych. Dlatego też należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów stosujących jednocześnie leczenie z zastosowaniem produktów leczniczych wydalanych w wyniku przemian metabolicznych lub przez czynne wydzielanie. Jeśli to możliwe, zaleca się monitorowanie. W razie potrzeby należy dostosować dawkę jednocześnie stosowanego produktu leczniczego. Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych o wąskim indeksie terapeutycznym jest przeciwwskazane. Mało prawdopodobne jest, aby silne inhibitory enzymów cytochromu P450 (CYP450), np. cymetydyna, ketokonazol, hamowały metabolizm amifamprydyny poprzez ludzkie N-acetylotransferazy (ang N-acetlytransferases - NATs) i przez to zwiększały ekspozycję na amifamprydynę. Wyniki badania in vitro dotyczącego hamowania CYP450 wskazują na małe prawdopodobieństwo udziału amifamprydyny w klinicznych interakcjach o podłożu metabolicznym między lekami, związanych z hamowaniem metabolizmu z udziałem CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8, CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6, CYP2E1 oraz CYP3A4 jednocześnie podawanych leków. Niemniej jednak podczas rozpoczynania leczenia silnym inhibitorem enzymów lub przenośników nerkowych, należy prowadzić ścisłą obserwację pacjentów, czy występują u nich działania niepożądane. Jeśli leczenie silnym inhibitorem zostanie przerwane, należy prowadzić obserwację pacjentów pod kątem skuteczności, ponieważ może być konieczne zwiększenie dawki amifamprydyny. Wyniki badań in vitro wskazują na małe prawdopodobieństwo interakcji między lekami w wyniku indukcji enzymatycznej enzymów CYP1A2, CYP2B6 oraz CYP3A4 przez amifamprydynę. Ze względu na właściwości farmakodynamiczne produktu przeciwwskazane jest jednoczesne stosowanie sultoprydu, ponieważ takie skojarzenie może prowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia częstoskurczu komorowego, szczególnie typu „torsade de pointes”. Jednoczesne stosowanie produktu i substancji, o których wiadomo, że obniżają próg drgawkowy, może prowadzić do zwiększenia ryzyka napadów drgawkowych. Decyzję o jednoczesnym podaniu środka powodującego drgawki lub substancji obniżających próg drgawkowy należy podjąć ze szczególną rozwagą z uwzględnieniem powagi zagrożeń związanych z takim leczeniem. Do substancji tych zalicza się większość leków przeciwdepresyjnych (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny), neuroleptyki (fenotiazyny i butyrofenony), meflochinę, bupropion i tramadol. Należy wziąć pod uwagę, że jednoczesne stosowanie produktu i produktów leczniczych o działaniu atropinowym może osłabiać działanie obu substancji czynnych. Do produktów leczniczych o działaniu atropinowym zalicza się trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, większość leków przeciwhistaminowych blokujących receptory H₁ z działaniem atropinowym, leki przeciwcholinergiczne, produkty lecznicze stosowane w leczeniu choroby Parkinsona, leki rozkurczowe o działaniu atropinowym, dyzopiramid, neuroleptyki fenotiazynowe i klozapinę. Należy wziąć pod uwagę, że jednoczesne stosowanie produktu i produktów leczniczych o działaniu cholinergicznym (np. bezpośrednie lub pośrednie inhibitory cholinoesterazy) może prowadzić do nasilenia działania obu produktów leczniczych. Należy wziąć pod uwagę, że jednoczesne stosowanie produktu i produktów leczniczych z grupy niedepolaryzujących środków zwiotczających mięśnie (np. miwakurium, piperkurium) może prowadzić do osłabienia działania obu produktów leczniczych. Należy wziąć pod uwagę, że jednoczesne stosowanie produktu i produktów leczniczych z grupy depolaryzujących środków zwiotczających mięśnie (np. suksametonium) może prowadzić do osłabienia działania obu produktów leczniczych.

Brak odpowiednich danych klinicznych dotyczących stosowania amifamprydyny w czasie ciąży. Brak danych nieklinicznych dotyczących bezpieczeństwa stosowania w odniesieniu do wpływu amifamprydyny na rozród. Produktu nie należy stosować w okresie ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym i mężczyźni podczas leczenia produktem muszą stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży. Nie wiadomo, czy amifamprydyna przenika do mleka kobiecego. Nie przeprowadzono badań dotyczących przenikania amifamprydyny do mleka zwierząt. Nie należy stosować produktu w okresie karmienia piersią.

Zespół miasteniczny Lamberta-Eatona jest bardzo rzadko występującą chorobą. Dlatego też z powodu małej liczby leczonych pacjentów dostępnych jest mało danych dotyczących działań niepożądanych związanych ze stosowaniem amifamprydyny. W opublikowanym piśmiennictwie najczęściej zgłaszane działania niepożądane to parestezje (takie jak parestezje obwodowe i w okolicy ust) oraz zaburzenia żołądka i jelit (takie jak bóle w nadbrzuszu, biegunka, nudności i bóle brzucha). Nasilenie i częstość występowania większości działań niepożądanych są zależne od dawki. Zaburzenia psychiczne: zaburzenia snu, lęk. Zaburzenia układu nerwowego: drgawki, senność, zawroty głowy, osłabienie, zmęczenie, bóle głowy, pląsawica, mioklonie. Zaburzenia oka: niewyraźne widzenie. Zaburzenia serca: zaburzenia rytmu serca, kołatanie serca. Zaburzenia naczyniowe: zespół Raynauda, zimne kończyny. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: kaszel, nadmierne wydzielanie śluzu w drzewie oskrzelowym, napad astmy u pacjentów z astmą występującą obecnie lub w przeszłości. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (aminotransferaz). Ze względu na bardzo ograniczoną liczbę dostępnych danych nie można ustalić częstości występowania poszczególnych reakcji niepożądanych.

Doświadczenie dotyczące przedawkowania leku jest ograniczone. Ponieważ wpływ leku jest zależny od dawki, ostre przedawkowanie może objawiać się ogólnym osłabieniem z towarzyszącymi rozlanymi parestezjami, nudnościami, wymiotami, drgawkami i zaburzeniami rytmu serca. W przypadku przedawkowania leczenie należy przerwać. Nie jest znane specyficzne antidotum. Należy stosować leczenie wspomagające, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi, i prowadzić ścisłą obserwację parametrów życiowych i kardiologicznego stanu pacjenta.

Amifamprydyna blokuje zależne od woltażu kanały potasowe, wydłużając w ten sposób depolaryzację błony presynaptycznej. Wydłużenie potencjału czynnościowego zwiększa transport wapnia do zakończeń nerwowych. W wyniku tego dochodzi do zwiększenia wewnątrzkomórkowego stężenia wapnia, co ułatwia egzocytozę pęcherzyków zawierających acetylocholinę i w ten sposób prowadzi do poprawy przekaźnictwa nerwowo-mięśniowego. Poprawia to siłę mięśniową i amplitudy składowej spoczynkowej potencjału czynnościowego mięśni (CMAP) z całkowitą wyważoną średnią różnicą 1,69 mV (95% CI 0,60-2,77).

1 tabl. zawiera amifamprydyny fosforan w ilości odpowiadającej 10 mg amifamprydyny.