Leczenie i profilaktyka krwawień u pacjentów z hemofilią A (wrodzonym niedoborem czynnika VIII). Produkt leczniczy można stosować we wszystkich grupach wiekowych.

Leczenie należy rozpocząć pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu hemofilii. Dawkowanie i czas trwania leczenia substytucyjnego zależą od stopnia niedoboru czynnika VIII, od lokalizacji i nasilenia krwawienia oraz od stanu klinicznego danego pacjenta. Liczbę podanych jednostek rekombinowanego czynnika VIII Fc wyraża się w jednostkach międzynarodowych (IU), odnoszących się do aktualnej normy WHO dla produktów zawierających czynnik VIII. Aktywność czynnika VIII w osoczu jest wyrażona jako procent (w odniesieniu do normalnego osocza ludzkiego) lub w jednostkach międzynarodowych (w odniesieniu do Międzynarodowego Standardu dla czynnika VIII w osoczu). Jedna j.m. aktywności rekombinowanego czynnika VIII Fc odpowiada ilości czynnika VIII zawartego w jednym ml normalnego ludzkiego osocza. Leczenie na żądanie. Obliczenie wymaganej dawki rekombinowanego czynnika VIII Fc opiera się na empirycznym stwierdzeniu, że 1 jednostka międzynarodowa (IU) czynnika VIII na 1 kg mc. zwiększa aktywność czynnika VIII w osoczu o 2 IU/dl. Wymagane dawkowanie przeliczane jest wg następującego wzoru: wymagana liczba jednostek = mc. (kg) x pożądany wzrost poziomu czynnika VIII (%) (IU/dl) x 0,5 (IU/kg na IU/dl.) Ilość wymaganą do podania oraz częstość podawania należy zawsze uzależniać od skuteczności klinicznej leku u poszczególnych pacjentów. Nie oczekuje się opóźnienia czasu do osiągnięcia aktywności szczytowej. W przypadku wystąpienia wymienionych poniżej rodzajów krwawienia, aktywność czynnika VIII nie powinna zmniejszyć się poniżej podanego poziomu aktywności w osoczu (w % normy lub IU/dl) w danym okresie. Wytyczne dotyczące dawkowania produktu w przypadku krwawień i zabiegów chirurgicznych. Krwawienie. Wczesne krwawienie do stawów, krwawienie do mięśnia lub jamy ustnej: 20-40% (IU/dl) - powtarzać wstrzyknięcie co 12-24 h przez co najmniej 1 dobę do czasu ustąpienia bólu wskazującego na ustanie krwawienia lub zagojenia (u niektórych pacjentów i w niektórych okolicznościach można przedłużyć odstęp między dawkami do 36 h). Nasilone krwawienie do stawów; krwawienie do mięśnia lub krwiak: 30-60% (IU/dl) - powtarzać wstrzyknięcie co 12-24 h przez 3-4 dni lub dłużej do czasu ustąpienia bólu i ostrej dysfunkcji (u niektórych pacjentów i w niektórych okolicznościach można przedłużyć odstęp między dawkami do 36 h). Krwawienia zagrażające życiu: 60-100% (IU/dl) - powtarzać wstrzyknięcie co 8-24 h do czasu ustąpienia zagrożenia. Zabiegi chirurgiczne. Niewielkie zabiegi z ekstrakcją zęba włącznie: 30-60% (IU/dl) - powtarzać wstrzyknięcie co 24 h przez co najmniej 1 dobę do czasu zagojenia. Poważne zabiegi chirurgiczne: 80-100% (IU/dl) przed- i pooperacyjnie - powtarzać wstrzyknięcie co 8-24 h zgodnie z potrzebą do odpowiedniego zagojenia rany, następnie kontynuować leczenie przez co najmniej 7 dni dla utrzymania aktywności czynnika VIII na poziomie od 30% do 60% (IU/dl). Profilaktyka. W przypadku profilaktyki długotrwałej zalecana dawka to 50 IU/kg mc. co 3-5 dni. Dawkę można dostosowywać w oparciu o reakcję pacjenta, w zakresie 25-65 IU/kg mc. W niektórych przypadkach, szczególnie u pacjentów w młodszym wieku, konieczne może być podawanie częściej lub w większych dawkach. Monitorowanie leczenia. W czasie leczenia należy właściwie oznaczać aktywność czynnika VIII (jednoetapowym testem krzepnięcia lub metodą chromogenną) w celu określenia dawki do podania pacjentowi, oraz częstości powtarzania wstrzykiwań.Odpowiedź poszczególnych pacjentów na leczenie czynnikiem VIII może być zróżnicowana, z różnymi T_0,5 i różnymi poziomami odzysku. Dawka oparta na mc. może wymagać dostosowania u pacjentów z niedowagą i nadwagą. W przypadku poważniejszych zabiegów chirurgicznych niezbędne jest monitorowanie terapii substytucyjnej poprzez kontrolę procesu krzepnięcia (poziom aktywności czynnika VIII w osoczu). W przypadku stosowania jednostopniowego testu krzepnięcia in vitro opartego na czasie częściowej tromboplastyny po aktywacji (aPTT) w celu oznaczenia aktywności czynnika VIII w próbkach krwi 6 pacjentów, zarówno rodzaj odczynnika aPTT jak i wzorzec odniesienia, używane w teście, mogą mieć istotny wpływ na wyniki oznaczeń poziomu aktywności czynnika VIII w osoczu. Jest to ważne zwłaszcza wtedy, gdy zmienia się laboratorium, w którym wykonuje się test, i/lub odczynnik stosowany w teście. Osoby w podeszłym wieku. Doświadczenia dotyczące stosowania u pacjentów ≥65 lat są ograniczone. Dzieci i młodzież. U dzieci <12 lat może być wymagane częstsze podawanie lub większe dawki. U młodzieży ≥12 lat zalecenia dotyczące dawkowania są takie same jak dla dorosłych.

Podanie dożylne. Produkt leczniczy należy wstrzykiwać dożylnie przez kilka minut. Szybkość podawania powinna zapewniać pacjentowi komfort i nie powinna przekraczać 10 ml/min. Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem - patrz ChPL.

Nadwrażliwość na substancję czynną (rekombinowany ludzki czynnik krzepnięcia VIII i/lub domena Fc) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego podczas stosowania produktu leczniczego. W przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości pacjentom należy zalecić natychmiastowe przerwanie stosowania produktu i skontaktowanie się z lekarzem prowadzącym. Pacjentów należy poinformować o objawach reakcji nadwrażliwości, takich jak pokrzywka, uogólniona pokrzywka, ucisk w klatce piersiowej, świszczący oddech, niedociśnienie i anafilaksja. W przypadku wstrząsu anafilaktycznego należy wdrożyć standardowe leczenie przeciwwstrząsowe. Tworzenie się neutralizujących przeciwciał (inhibitorów) przeciwko czynnikowi VIII jest znanym powikłaniem w leczeniu pacjentów z hemofilią A. Inhibitory te to zazwyczaj immunoglobuliny IgG skierowane przeciwko działaniu prokoagulacyjnemu czynnika VIII, które oblicza się w jednostkach Bethesda (BU) na ml osocza, przy użyciu zmodyfikowanego testu. Ryzyko tworzenia inhibitorów jest związane z ekspozycją na czynnik VIII, ryzyko to jest największe w ciągu pierwszych 20 dni ekspozycji. W rzadkich przypadkach inhibitory mogą pojawiać się po pierwszych 100 dniach od ekspozycji. U pacjentów poddawanych wcześniej ekspozycji przez więcej niż 100 dni, u których uprzednio pojawiał się inhibitor, obserwowano przypadki ponownego pojawienia się inhibitora (o niskim mianie) po zmianie leczenia jednym produktem czynnika VIII na inny. W związku z tym po każdej zmianie produktu zaleca się ścisłe monitorowanie wszystkich pacjentów pod kątem występowania inhibitora. Zasadniczo, wszyscy pacjenci leczeni produktami zawierającymi czynnik krzepnięcia VIII powinni być uważnie monitorowani pod kątem rozwoju inhibitorów poprzez odpowiednie obserwacje kliniczne i badania laboratoryjne. Jeśli oczekiwane poziomy aktywności czynnika VIII w osoczu nie zostały osiągnięte lub nie udaje się opanować krwawienia po podaniu odpowiedniej dawki, należy wykonać badania na obecność inhibitorów czynnika VIII. U pacjentów z wysokim poziomem inhibitorów terapia czynnikiem VIII może okazać się nieskuteczna i należy rozważyć inne metody leczenia. Leczenie takich pacjentów powinno być prowadzone przez lekarzy z doświadczeniem w leczeniu pacjentów z hemofilią oraz inhibitorami czynnika VIII. U pacjentów z istniejącymi czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych leczenie substytucyjne czynnikiem VIII może zwiększyć ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych. Jeśli wymagane jest urządzenie do centralnego dostępu żylnego (ang. CVAD), należy uwzględnić ryzyko wystąpienia powikłań związanych z CVAD, w tym zakażeń miejscowych, bakteriemii i zakrzepicy w miejscu wprowadzenia cewnika. Zdecydowanie zaleca się, aby przy każdym podaniu pacjentowi produktu leczniczego zapisać nazwę i numer serii produktu, aby zachować powiązanie między pacjentem a daną serią produktu. Wymienione ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczą zarówno dorosłych, jak i dzieci. Produkt leczniczy zawiera 0,6 mmol (lub 14 mg) sodu na fiol. Należy wziąć pod uwagę u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. Produkt leczniczy nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie zgłaszano żadnych interakcji ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII (rDNA) z innymi produktami leczniczymi. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji z produktem leczniczym.

Nie przeprowadzano badań wpływu produktu leczniczego na reprodukcję u zwierząt. Przeprowadzono badanie przenikania przez łożysko u myszy. Z uwagi na rzadkie występowanie hemofilii A u kobiet, brak jest danych dotyczących stosowania czynnika VIII w czasie ciąży i karmienia piersią. Dlatego czynnik VIII należy podawać kobietom w ciąży i karmiącym piersią tylko w przypadku wyraźnych wskazań. Brak danych dotyczących wpływu na płodność. Nie przeprowadzono badań wpływu produktu leczniczego na płodność u zwierząt.

Rzadko obserwowano nadwrażliwość lub reakcje alergiczne (mogące obejmować obrzęk twarzy, wysypkę, pokrzywkę, ucisk w klatce piersiowej i trudności z oddychaniem, pieczenie i kłucie w miejscu wlewu, dreszcze, uderzenia gorąca, uogólnioną pokrzywkę, ból głowy, niedociśnienie, senność, nudności, niepokój, tachykardię), które w niektórych przypadkach mogą prowadzić do ciężkiej anafilaksji (w tym wstrząsu). U pacjentów z hemofilią A może dojść do wytworzenia przeciwciał neutralizujących (inhibitorów) przeciwko czynnikowi VIII. Jeśli takie inhibitory wystąpią, stan ten będzie objawiał się niewystarczającą odpowiedzią kliniczną. W takich przypadkach zalecany jest kontakt ze specjalistycznym ośrodkiem leczenia hemofilii. Częstość występowania obserwowano u łącznie 233 pacjentów z ciężką postacią hemofilii A w badaniach klinicznych fazy III i w badaniu uzupełniającym. Całkowita liczba dni ekspozycji wynosiła 34746 z medianą 129 (zakres 1-326) dni ekspozycji na pacjenta. W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, działania niepożądane są wymienione według zmniejszającej się ciężkości. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia smaku. Zaburzenia serca: (niezbyt często) bradykardia. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) nadciśnienie, uderzenia gorąca, angiopatia. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) kaszel. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) ból dolnej części brzucha. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) ból stawów, ból mięśni, ból pleców, obrzęk stawów. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) złe samopoczucie, ból w klatce piersiowej, uczucie zimna, uczucie gorąca. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) wynik dodatni na przeciwciała przeciwko czynnikowi VIII². Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: (niezbyt często) niedociśnienie zabiegowe. Po wprowadzeniu produktu do obrotu obserwowano u pacjentów wytwarzanie inhibitora czynnika VIII. Nie zaobserwowano swoistych dla wieku różnic w zakresie działań niepożądanych między pacjentami pediatrycznymi a dorosłymi.

Nie zgłoszono żadnych objawów przedawkowania.

Kompleks czynnik VIII/czynnik von Willebranda składa się z 2 cząsteczek (czynnika VIII i czynnika von Willebranda) o różnych funkcjach fizjologicznych. Po aktywacji kaskady krzepnięcia czynnik VIII jest przekształcany w aktywowany czynnik VIII i uwalniany z czynnika von Willebranda. Aktywowany czynnik VIII działa jako kofaktor aktywowanego czynnika IX, przyspieszając przemianę czynnika X w jego aktywowaną postać na powierzchniach fosfolipidów. Aktywowany czynnik X przekształca protrombinę w trombinę. Trombina przekształca fibrynogen w fibrynę, co prowadzi do uformowania skrzepu.

1 fiol. zawiera nominalnie 250 IU, 500 IU, 1000 IU, 1500 IU, 2000 IU lub 3000 IU efmoroktokogu α (efmoroctocogum α). Po rekonstytucji, 1 ml roztw. do wstrzyk. zawiera około 83 IU, 167 IU, 333 IU, 500 IU, 667 IU lub 1000 IU efmoroktokogu α.