Produkt leczniczy musi być podawany wyłącznie pod nadzorem wykwalifikowanego personelu medycznego posiadającego doświadczenie w diagnostyce i leczeniu pacjentów z chorobami nowotworowymi oraz posiadającego odpowiednie wsparcie medyczne w celu opanowania ciężkich reakcji, takich jak zespół uwalniania cytokin (ang. CRS).

Produkt musi być podawany wyłącznie pod nadzorem wykwalifikowanego personelu medycznego posiadającego doświadczenie w diagnostyce i leczeniu pacjentów z chorobami nowotworowymi oraz posiadającego odpowiednie wsparcie medyczne w celu opanowania ciężkich reakcji, takich jak zespół uwalniania cytokin (ang. CRS). Przed podaniem inf. produktu w cyklach 1. i 2. musi być dostępna co najmniej 1 dawka tocilizumabu w celu zastosowania w przypadku wystąpienia CRS. W ciągu 3 h od zastosowania poprzedniej dawki tocilizumabu należy zapewnić dostęp do dodatkowej dawki tocilizumabu. Leczenie wstępne z zastosowaniem obinutuzumabu. W badaniu NP30179 wszyscy pacjenci otrzymywali pojedynczą dawkę 1000 mg obinutuzumabu jako leczenie wstępne w dniu 1. cyklu 1. (7 dni przed rozpoczęciem leczenia produktem) w celu zmniejszenia liczby limfocytów B krążących i znajdujących się w naczyniach limfatycznych. Obinutuzumab podawano w inf. dożylnej z szybkością 50 mg/godzinę. Szybkość inf. zwiększano o 50 mg/h co 30 minut do maks. szybkości 400 mg/h. Pełne informacje dotyczące premedykacji, przygotowania, podawania i postępowania w przypadku wystąpienia działań niepożądanych obinutuzumabu znajdują się w drukach informacjnych obinutuzumabu. Premedykacja i profilaktyka. Profilaktyka zespołu uwalniania cytokin. Produkt należy podawać pacjentom właściwie nawodnionym. Szczegóły dotyczące dawkowania, patrz ChPL. Dawkowanie. Dawkowanie produktu rozpoczyna się od schematu stopniowego zwiększania dawki (co ma na celu zmniejszenie ryzyka CRS), prowadząc do zalecanej dawki 30 mg. Schemat stopniowego zwiększania dawki produktu. Produkt należy podawać w inf. dożylnej zgodnie ze schematem stopniowego zwiększania dawki, prowadzącym do zalecanej dawki 30 mg, po zakończeniu fazy leczenia wstępnego z zastosowaniem obinutuzumabu w dniu 1. cyklu 1. Każdy cykl trwa 21 dni; szczegóły patrz ChPL. Monitorowanie pacjentów. Wszystkich pacjentów należy monitorować pod kątem podmiotowych i przedmiotowych objawów potencjalnego CRS w czasie inf. i przez co najmniej 10 h po zakończeniu inf. 1. dawki produktu leczniczego (2,5 mg w dniu 8. cyklu 1.). Pacjentów, u których wystąpił CRS stopnia ≥2 podczas poprzedniej inf. należy monitorować po zakończeniu inf. Wszystkich pacjentów należy poinformować o ryzyku, objawach podmiotowych i przedmiotowych CRS oraz zalecić im, aby w przypadku wystąpienia podmiotowych i przedmiotowych objawów CRS niezwłocznie skontaktowali się z lekarzem. Czas trwania leczenia. Leczenie produktem jest zalecane przez maks. 12 cykli lub do czasu wystąpienia progresji choroby lub pojawienia się niemożliwej do opanowania toksyczności. Każdy cykl trwa 21 dni. Opóźnienie lub pominięcie dawek. Podczas fazy stopniowego zwiększania dawki (podawanie w schemacie tyg.). Jeśli po zakończeniu leczenia wstępnego z zastosowaniem obinutuzumabu podanie produktu w dawce 2,5 mg jest opóźnione o ponad 1 tydz., należy powtórzyć fazę leczenia wstępnego z zastosowaniem obinutuzumabu. Jeśli po podaniu produktu w dawce 2,5 mg lub 10 mg przerwa w podawaniu produktu wynosi 2-6 tyg., należy powtórzyć podanie produktu w dawce, która ostatnim razem była tolerowana i wznowić podawanie wg schematu obowiązującego w fazie stopniowego zwiększania dawki. Jeśli po podaniu produktu w dawce 2,5 mg lub 10 mg przerwa w podawaniu produktu jest dłuższa niż 6 tyg., należy powtórzyć fazę leczenia wstępnego z zastosowaniem obinutuzumabu i fazę stopniowego zwiększania dawki produktu. Po zakończeniu cyklu 2. (podawanie dawki 30 mg). Jeśli przerwa w podawaniu produktu pomiędzy cyklami jest dłuższa niż 6 tyg., należy powtórzyć fazę leczenia wstępnego z zastosowaniem obinutuzumabu i fazę stopniowego zwiększania dawki produktu, a następnie wznowić dawkowanie zgodnie z zaplanowanym cyklem (podawanie dawki 30 mg). Modyfikacje dawki. Nie zaleca się zmniejszania dawki produktu. Postępowanie w przypadku zespołu uwalniania cytokin. Zespół uwalniania cytokin należy rozpoznawać na podstawie obrazu klinicznego. Należy ocenić pacjentów pod kątem występowania innych przyczyn gorączki, niedotlenienia i niedociśnienia tętniczego, takich jak zakażenia lub posocznica. W przypadku podejrzenia CRS należy postępować zgodnie z zaleceniami Amerykańskiego Towarzystwa ds. Transplantacji i Terapii Komórkowych; szczegóły, patrz ChPL. Osoby w podeszłym wieku. Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów w wieku 65 lat i starszych. Zaburzenia czynności wątroby. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (stężenie bilirubiny całkowitej >GGN do ≤1,5 x GGN lub aktywność AspAT >GGN) nie jest wymagane dostosowanie dawki. Nie badano produktu u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (wartości Cr_Cl od 30 do <90 ml/min) nie jest wymagane dostosowanie dawki. Nie badano produktu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci <18 lat. Dane nie są dostępne.

Produkt jest przeznaczony wyłącznie do podawania dożylnego. Przed podaniem dożylnym produkt musi być rozcieńczony z użyciem techniki aseptycznej przez fachowy personel medyczny. Musi być podawany w inf. dożylnej przez oddzielną linię inf. Produktu nie wolno podawać we wstrzyknięciu dożylnym ani w bolusie.

Nadwrażliwość na substancję czynną, na obinutuzumab lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. W celu uzyskania informacji na temat szczególnych przeciwwskazań do stosowania obinutuzumabu należy zapoznać się z drukami informacyjnymi obinutuzumabu.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu. Istnieją ograniczone dane dotyczące pacjentów z DLBCL z negatywną ekspresją CD20 leczonych produktem i jest możliwe, że pacjenci z tej grupy mogą odnosić mniejszą korzyść w porównaniu z pacjentami z DLBCL z pozytywną ekspresją CD20. Należy rozważyć potencjalne ryzyka i korzyści związane z leczeniem produktem pacjentów z DLBCL z negatywną ekspresją CD20. U pacjentów otrzymujących produkt zgłaszano CRS, w tym reakcje zagrażające życiu. Najczęściej występującymi objawami CRS były: gorączka, tachykardia, niedociśnienie tętnicze, dreszcze i niedotlenienie. Pod względem klinicznym reakcje związane z infuzją mogą być niemożliwe do odróżnienia od objawów CRS. Większość przypadków CRS wystąpiło po podaniu 1. dawki produktu. Po zastosowaniu produktu zgłaszano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT/AlAT >3 x GGN i/lub stężenia bilirubiny całkowitej >2 x GGN) występujące jednocześnie z CRS. W badaniu NP30179 na 7 dni przed rozpoczęciem terapii produktem pacjentów poddano leczeniu wstępnemu z zastosowaniem obinutuzumabu oraz premedykacji z zastosowaniem leków przeciwgorączkowych, przeciwhistaminowych i glikokortykosteroidów. Przed podaniem produktu w cyklach 1. i 2. należy zapewnić dostępność co najmniej 1 dawki tocilizumabu na wypadek użycia w przypadku wystąpienia CRS. Należy zapewnić dostęp do dodatkowej dawki tocilizumabu w ciągu 8 h od zastosowania poprzedniej dawki tocilizumabu. Należy monitorować pacjentów podczas wszystkich inf. produktu i przez co najmniej 10 h po zakończeniu 1. inf. Należy poinformować pacjenta, aby natychmiast zwrócił się po pomoc medyczną w przypadku wystąpienia podmiotowych i przedmiotowych objawów CRS w dowolnym momencie. Należy zbadać pacjentów pod kątem innych przyczyn gorączki, niedotlenienia i niedociśnienia tętniczego, takich jak zakażenia lub posocznica. CRS należy leczyć na podstawie objawów klinicznych występujących u pacjenta i zgodnie z wytycznymi dotyczącymi postępowania w CRS. Lekarz przepisujący produkt musi poinformować pacjenta o ryzyku wystąpienia CRS oraz podmiotowych i przedmiotowych objawach CRS. Należy poinstruować pacjenta o konieczności zasięgnięcia niezwłocznej pomocy lekarskiej w przypadku wystąpienia podmiotowych i przedmiotowych objawów CRS. Należy przekazać pacjentowi kartę pacjenta i poinstruować, aby nosił ją zawsze przy sobie. W niniejszej karcie opisano objawy CRS, których wystąpienie powinno skłonić pacjenta do poszukiwania natychmiastowej pomocy medycznej. Początkowe uwalnianie cytokin związane z rozpoczęciem terapii produktem może hamować aktywność enzymów CYP450 i prowadzić do zmian stężenia jednocześnie stosowanych leków. Podczas rozpoczynania leczenia produktem należy monitorować pacjentów leczonych substratami CYP450 o wąskim indeksie terapeutycznym, ponieważ zmiany stężeń jednocześnie stosowanych leków mogą prowadzić do toksyczności, utraty skuteczności lub wystąpienia działań niepożądanych. U pacjentów leczonych produktem wystąpiły ciężkie zakażenia (takie jak posocznica i zapalenie płuc). Nie należy podawać produktu pacjentom z aktywnym zakażeniem. Należy zachować ostrożność rozważając podanie produktu u pacjentów, u których w przeszłości występowały nawracające lub przewlekłe zakażenia, z chorobami współistniejącymi, które mogą predysponować do zakażeń lub u których w przeszłości w znacznym stopniu stosowano leczenie immunosupresyjne. Przed rozpoczęciem oraz w trakcie leczenia produktem należy monitorować pacjentów pod kątem pojawienia się ewentualnych zakażeń bakteryjnych, grzybiczych, nowych lub nawracających zakażeń wirusowych i odpowiednio leczyć. W przypadku wystąpienia objawów aktywnego zakażenia leczenie produktem należy tymczasowo wstrzymać do czasu ustąpienia zakażenia. Pacjentów należy poinstruować, aby w przypadku wystąpienia podmiotowych i przedmiotowych objawów sugerujących zakażenie zwrócili się po pomoc medyczną. Podczas leczenia produktem zgłaszano przypadki gorączki neutropenicznej. Pacjentów, u których wystąpiła gorączka neutropeniczna, należy zbadać pod kątem zakażenia i niezwłocznie podjąć leczenie. U pacjentów leczonych produktem zgłaszano występowanie zaostrzenia objawów nowotworu (reakcji typu tumour flare). Na podstawie mechanizmu działania produktu, zaostrzenie objawów nowotworu jest prawdopodobnie spowodowane napływem limfocytów T do miejsc występowania nowotworu po podaniu produktu, co może pozorować postęp choroby. Zaostrzenie objawów nowotworu nie jest równoznaczne z niepowodzeniem leczenia ani nie stanowi objawu progresji choroby. Nie zidentyfikowano specyficznych czynników ryzyka zaostrzenia objawów nowotworu, jednak istnieje zwiększone ryzyko pogorszenia stanu zdrowia i zachorowalności z powodu efektu masy, który jest zjawiskiem wtórnym do zaostrzenia objawów nowotworu u pacjentów z masywnymi guzami zlokalizowanymi w pobliżu dróg oddechowych i/lub ważnego narządu. U pacjentów leczonych produktem należy monitorować i oceniać zaostrzenia objawów nowotworu w kluczowych lokalizacjach anatomicznych oraz postępować zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. W celu leczenia zaostrzenia objawów nowotworu należy rozważyć zastosowanie kortykosteroidów i leków przeciwbólowych. U pacjentów leczonych produktem zgłaszano występowanie zespołu rozpadu guza (ang. TLS). Pacjenci z dużą masą guza, z guzami o szybkiej proliferacji, z osłabioną czynnością nerek lub odwodnieni są narażeni na większe ryzyko wystąpienia zespołu rozpadu guza. Pacjentów z grupy ryzyka należy ściśle monitorować poprzez wykonywanie odpowiedniej diagnostyki laboratoryjnej i klinicznej w zakresie stężenia elektrolitów, nawodnienia i czynności nerek. Przed leczeniem wstępnym z zastosowaniem obinutuzumabu i przed podaniem infuzji produktu należy rozważyć profilaktyczne zastosowanie leczenia przeciw hiperurykemii (np. allopurynolu, rasburykazy) i właściwe nawodnienie. Postępowanie w przypadku wystąpienia TLS może obejmować intensywne nawadnianie, wyrównanie zaburzeń elektrolitowych, leczenie przeciw hiperurykemii oraz leczenie podtrzymujące. Nie badano bezpieczeństwa immunizacji z zastosowaniem żywych szczepionek podczas leczenia lub po zakończeniu leczenia produktem. Podczas leczenia produktem nie zaleca się przeprowadzania immunizacji z zastosowaniem żywych szczepionek. Produkt wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjentów, u których wystąpiły neurologiczne działania niepożądane i/lub objawy CRS (gorączka, tachykardia, niedociśnienie tętnicze, dreszcze, niedotlenienie), należy poinformować, aby do czasu ustąpienia objawów nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Nie przewiduje się wystąpienia interakcji z produktem za pośrednictwem enzymów cytochromu P450, innych enzymów metabolizujących lub transporterów. Początkowe uwalnianie cytokin związane z rozpoczęciem leczenia produktem może hamować enzymy CYP450. Największe ryzyko interakcji lekowych występuje w czasie 1 tyg. następującego po podaniu 1-szych 2 dawek produktu (tzn. w dniu 8. i 15. cyklu 1.) u pacjentów przyjmujących jednocześnie leki o wąskim indeksie terapeutycznym stanowiące substraty CYP450 (np. warfarynę, cyklosporynę). Podczas rozpoczynania terapii produktem należy monitorować pacjentów leczonych substratami CYP450 o wąskim indeksie terapeutycznym.

Pacjentki w wieku rozrodczym muszą stosować wysoce skuteczne metody antykoncepcji podczas leczenia produktem i przez co najmniej 2 m-ce po podaniu ostatniej dawki produktu. Brak danych dotyczących stosowania produktu u kobiet w ciąży. Nie przeprowadzono badań na zwierzętach dotyczących toksycznego wpływu na reprodukcję. Glofitamab jest immunoglobuliną G (IgG). Wiadomo, że IgG przenika przez łożysko. Na podstawie mechanizmu działania, glofitamab podawany kobiecie w ciąży może powodować zmniejszenie liczby limfocytów B u płodu. Podawanie produktu nie jest zalecane w czasie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, niestosujących antykoncepcji. Pacjentki otrzymujące produkt należy poinformować o potencjalnym szkodliwym wpływie leku na płód. Należy poinformować pacjentki o konieczności skontaktowania się z lekarzem prowadzącym w przypadku zajścia w ciążę. Nie wiadomo czy glofitamab przenika do mleka ludzkiego. Nie przeprowadzono badań oceniających wpływ glofitamabu na wytwarzanie mleka lub jego obecność w mleku ludzkim. Wiadomo, że ludzka IgG przenika do mleka ludzkiego. Potencjalne wchłanianie glofitamabu i możliwość wystąpienia działań niepożądanych u karmionego piersią niemowlęcia jest nieznane. Należy poinformować pacjentki, aby przerwały karmienie piersią podczas leczenia produktem oraz przez 2 m-ce po podaniu ostatniej dawki produktu. Nie są dostępne dane dotyczące płodności z badań przeprowadzonych z udziałem ludzi. W celu określenia wpływu glofitamabu na płodność nie przeprowadzono oceny płodności u zwierząt.

Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi (≥20%) były: zespół uwalniania cytokin, neutropenia, niedokrwistość, trombocytopenia oraz wysypka. Najczęściej występującymi ciężkimi działaniami niepożądanymi zgłaszanymi u ≥2% pacjentów były: zespół uwalniania cytokin (22,1%), posocznica (4,1%), COVID-19 (3,4%), zaostrzenie objawów nowotworu (3,4%), zapalenie płuc wywołane przez COVID-19 (2,8%), gorączka neutropeniczna (2,1%), neutropenia (2,1%) i wysięk opłucnowy (2,1%). Trwałe zakończenie leczenia produktem z powodu działań niepożądanych wystąpiło u 5,5% pacjentów. Najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi prowadzącymi do trwałego zakończenia leczenia produktem były: COVID-19 (1,4%) i netropenia. Działania niepożądane zgłaszane u pacjentów z nawrotowym lub opornym DLBCL leczonych produktem w monoterapii. Wszystkie stopnie. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo często) zakażenia wirusowe; (często) zakażenia bakteryjne, zakażenia górnych dróg oddechowych, posocznica, zakażenia dolnych dróg oddechowych, zapalenie płuc, zakażenie dróg moczowych, zakażenia grzybicze. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (bardzo często) zaostrzenie objawów nowotworu (reakcja typu tumour flare). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia, niedokrwistość, trombocytopenia; (często) limfopenia, gorączka neutropeniczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo często) zespół uwalniania cytokin. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) hipofosfatemia, hipomagnezemia, hipokalcemia, hipokaliemia; (często) hiponatremia, zespół rozpadu guza. Zaburzenia psychiczne: (często) stan splątania. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (często) senność, drżenie; (niezbyt często) zapalenie rdzenia kręgowego. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) zaparcie, biegunka, nudności; (często) krwotok żołądkowo-jelitowy, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (bardzo często) wysypka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) gorączka. Badania diagnostyczne: (często) zwiększona aktywność AspAt/AlAT; zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej, zwiększona aktywność γ-glutamylotransferazy, zwiększone stężenie bilirubiny we krwi, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych. Stopień 3.-4. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenia wirusowe, zakażenia bakteryjne, posocznica; (niezbyt często) zapalenie płuc, zakażenie dróg moczowych; (bardzo rzadko) zakażenia górnych dróg oddechowych, zakażenia dolnych dróg oddechowych, zakażenia grzybicze. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy): (często) zaostrzenie objawów nowotworu (reakcja typu tumour flare). Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo często) neutropenia; (często) niedokrwistość, trombocytopenia, limfopenia, gorączka neutropeniczna. Zaburzenia układu immunologicznego: (często) zespół uwalniania cytokin. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) hipofosfatemia, hiponatremia, zespół rozpadu guza; (niezbyt często) hipokaliemia; (bardzo rzadko) hipomagnezemia, hipokalcemia. Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) stan splątania. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) senność, zapalenie rdzenia kręgowego; (bardzo rzadko) ból głowy, drżenie. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) krwotok żołądkowo-jelitowy; (bardzo rzadko) zaparcie, biegunka, nudności, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) wysypka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo rzadko) gorączka. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) gorączka. Badania diagnostyczne: (często) zwiększona aktywność AspAt/AlAT; zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej, zwiększona aktywność γ-glutamylotransferazy, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych; (niezbyt często) zwiększone stężenie bilirubiny we krwi; szczegóły, patrz ChPL. W badaniu NP30179 CRS jakiegokolwiek stopnia (według kryteriów ASTCT) wystąpił u 67,6% pacjentów, CRS stopnia 1. zgłaszano u 50,3% pacjentów, CRS stopnia 2. u 13,1% pacjentów, CRS stopnia 3. u 2,8% pacjentów i CRS stopnia 4. u 1,4% pacjentów. CRS wystąpił więcej niż raz u 32,4% (47/145) pacjentów; u 36/47 pacjentów wystąpiło kilka zdarzeń CRS tylko stopnia 1. Nie odnotowano żadnego przypadku CRS zakończonego zgonem. U wszystkich pacjentów z wyjątkiem jednego objawy CRS ustąpiły. U 1 pacjenta CRS był powodem zakończenia leczenia. U pacjentów z CRS najczęstszymi jego objawami była: gorączka (99,0%), tachykardia (25,5%), niedociśnienie tętnicze (23,5%), dreszcze (14,3%) i niedotlenienie (12,2%). Zdarzenia stopnia 3. lub wyższego związane z CRS obejmowały niedociśnienie tętnicze (3,1%), niedotlenienie (3,1%), gorączkę (2,0%) i tachykardię (2,0%). Po podaniu 1. dawki 2,5 mg produktu w dniu 8. cyklu 1. CRS jakiegokolwiek stopnia wystąpił u 54,5% pacjentów z medianą czasu do wystąpienia objawów wynoszącą 12,6 h (zakres: 5,2-50,8 h) (od rozpoczęcia inf.) i medianą czasu trwania objawów wynoszącą 31,8 h (zakres: 0,5-316,7 h); u 33,3% pacjentów po podaniu dawki 10 mg w dniu 15. cyklu 1. mediana czasu do wystąpienia objawów wynosiła 26,8 h (zakres: 6,7-125,0 godzin) i mediana czasu trwania objawów wynosiła 16,5 h (zakres: 0,3-109,2 h); u 26,8% pacjentów po podaniu dawki 30 mg w cyklu 2. mediana czasu do wystąpienia objawów wynosiła 28,2 h (zakres: 15,0-44,2 h) i mediana czasu trwania objawów wynosiła 18,9 h (zakres: 1,0-180,5 h). W cyklu 3. CRS zgłaszano u 0,9% pacjentów, a po zakończeniu cyklu 3. u 2% pacjentów. Po podaniu 1. dawki produktu (2,5 mg) CRS stopnia ≥2. wystąpił u 12,4% pacjentów z medianą czasu do wystąpienia objawów wynoszącą 9,7 h (zakres: 5,2-19,1 h) i medianą czasu trwania objawów wynoszącą 50,4 h (zakres: 6,5-316,7 h). Po podaniu dawki 10 mg produktu w dniu 15. cyklu 1. częstość występowania CRS stopnia ≥2. u pacjentów zmniejszyła się do 5,2% z medianą czasu do wystąpienia objawów wynoszącą 26,2 h (zakres: 6,7-144,2 h) i medianą czasu trwania objawów wynoszącą 30,9 h (zakres: 3,7-227,2 h). Po podaniu dawki 30 mg produktu w dniu 1. cyklu 2. CRS stopnia ≥2. wystąpił u 1 pacjenta (0,8%) z czasem do wystąpienia objawów wynoszącym 15,0 h i czasem trwania objawów wynoszącym 44,8 h. Po zakończeniu cyklu 2. nie zgłoszono CRS stopnia ≥2. Spośród 145 pacjentów, u 7 (4,8%) pacjentów zaobserwowano zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (AspAT i AlAT >3 x GGN i/lub stężenia bilirubiny całkowitej >2 x GGN) zgłoszone jednocześnie ze zdarzeniem CRS (n=6) lub występujące jednocześnie z progresją choroby (n=1). Spośród 25 pacjentów, u których po podaniu produktu wystąpił CRS stopnia ≥2, 22 (88,0%) otrzymało tocilizumab, 15 (60,0%) otrzymało kortykosteroidy i 14 (56,0%) otrzymało zarówno tocilizumab, jak i kortykosteroidy. 10 pacjentów (40,0%) otrzymywało tlen. Wszystkim 6 pacjentom (24,0%), u których wystąpił CRS stopnia 3. i 4., podano jeden lek wywołujący skurcz naczyń krwionośnych. Po podaniu produktu CRS był przyczyną hospitalizacji u 22,1% pacjentów i zgłoszona mediana czasu trwania hospitalizacji wynosiła 4 dni (zakres: 2-15 dni). W badaniu NP30179 ciężkie zakażenia zgłaszano u 15,9% pacjentów. Najczęściej występującymi ciężkimi zakażeniami zgłaszanymi u ≥2% pacjentów były: posocznica (4,1%), COVID-19 (3,4%) oraz zapalenie płuc wywołane przez COVID-19 (2,8%). Zgony związane z zakażeniami zgłaszano u 4,8% pacjentów (z powodu posocznicy, zapalenia płuc wywołanego przez COVID-19 oraz COVID-19). U 4 pacjentów (2,8%) ciężkie zakażenia wystąpiły jednocześnie z neutropenią stopnia 3. lub 4. Neutropenię (w tym zmniejszenie liczby neutrofili) zgłaszano u 40,0% pacjentów, natomiast ciężką neutropenię (stopnia 3. i 4.) zgłaszano u 29,0% pacjentów. Mediana czasu do wystąpienia objawów 1. zdarzenia neutropenii wynosiła 29 dni (zakres: 1-203 dni). Przedłużająca się neutropenia (trwająca dłużej niż 30 dni) wystąpiła u 11,7% pacjentów. Większość pacjentów, u których wystąpiła neutropenia (79,3%), była leczona czynnikiem stymulującym tworzenie kolonii granulocytów (ang. G-CSF). Gorączkę neutropeniczną zgłaszano u 3,4% pacjentów. Zaostrzenie objawów nowotworu zgłaszano u 11,7% pacjentów, w tym u 4,8% pacjentów zaostrzenie objawów nowotworu stopnia 2. i u 2,8% pacjentów zaostrzenie objawów nowotworu stopnia 3. Zgłaszano zaostrzenie objawów nowotworu obejmujące węzły chłonne w okolicy głowy i szyi, objawiające się bólem oraz obejmujące węzły chłonne w okolicy klatki piersiowej, objawiające się dusznością z powodu rozwoju wysięku opłucnowego. Większość przypadków zaostrzenia objawów nowotworu (16/17) wystąpiła podczas cyklu 1., natomiast po zakończeniu cyklu 2. nie zgłoszono przypadku zaostrzenia objawów nowotworu. Mediana czasu do wystąpienia zaostrzenia objawów nowotworu jakiegokolwiek stopnia wynosiła 2 dni (zakres: od 1 do 16 dni), a mediana czasu trwania wynosiła 3,5 dnia (zakres: 1-35 dni). Spośród 11 pacjentów, u których wystąpiło zaostrzenie objawów nowotworu stopnia ≥2., 2 (18,2%) pacjentów otrzymało leki przeciwbólowe, 6 (54,5%) pacjentów otrzymało kortykosteroidy i leki przeciwbólowe, w tym pochodne morfiny, 1 (9,1%) pacjent otrzymał kortykosteroidy i leki przeciwwymiotne, a 2 (18,2%) pacjentów nie wymagało leczenia. Wszystkie przypadki zaostrzenia objawów nowotworu ustąpiły, z wyjątkiem zdarzenia stopnia ≥2. występującego u jednego pacjenta. U żadnego z pacjentów nie zakończono leczenia z powodu zaostrzenia objawów nowotworu. Zespół rozpadu guza zgłoszono u 2 (1,4%) pacjentów i w obu przypadkach były to zdarzenia stopnia 3. Mediana czasu do wystąpienia objawów zespołu rozpadu guza wynosiła 2 dni, a mediana czasu trwania objawów 4 dni (zakres: 3-5 dni).

Brak danych dotyczących przedawkowania w toku badań klinicznych. W przypadku przedawkowania należy ściśle monitorować pacjenta pod kątem wystąpienia podmiotowych i przedmiotowych objawów działań niepożądanych oraz zastosować odpowiednie leczenie objawowe.

Glofitamab jest bispecyficznym przeciwciałem monoklonalnym, które łączy się dwuwalentnie z CD20 na powierzchni limfocytów B i jednowalentnie z CD3 w kompleksie receptora limfocytów T na powierzchni limfocytów T. Poprzez jednoczesne wiązanie z CD20 na limfocycie B i CD3 na limfocycie T, glofitamab pośredniczy w tworzeniu synapsy immunologicznej z następującą po nim aktywacją i proliferacją limfocytów T, wydzielaniem cytokin i uwalnianiem białek cytolitycznych, co prowadzi do lizy limfocytów B wykazujących ekspresję CD20.

1 fiol. z 2,5 ml lub 10 ml konc. zawiera 2,5 mg lub 10 mg glofitamabu o stężeniu 1 mg/ml.