Antybiotyk jest stosowany w zapobieganiu pooperacyjnemu zapaleniu wnętrza gałki ocznej po operacjach usunięcia zaćmy. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych, w tym wytyczne dotyczące zapobiegawczego stosowania antybiotyków w chirurgii oka.

Dorośli. Zalecana dawka wynosi 0,1 ml przygotowanego roztworu, tj. 1 mg cefuroksymu. Nie wstrzykiwać więcej niż wynosi zalecana dawka. Dzieci i młodzież. Nie określono optymalnej dawki ani bezpieczeństwa stosowania produktu u dzieci. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie jest konieczne dostosowanie dawki. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i nerek. Biorąc pod uwagę małą dawkę i spodziewaną niewielką ekspozycję ogólnoustrojową na cefuroksym przy zastosowaniu produktu, nie jest konieczne dostosowanie dawki.

Lek musi być podawany po przygotowaniu roztw. w postaci wstrzyknięcia śródgałkowego do przedniej komory oka (wstrzyknięcie do komory przedniej gałki ocznej) przez chirurga okulistę, w zalecanych warunkach aseptycznych przy operacji usunięcia zaćmy. Po przygotowaniu roztw., przed podaniem produktu, należy go sprawdzić wizualnie na obecność cząstek stałych i odbarwień. Powoli wstrzyknąć 0,1 ml przygotowanego roztw. do przedniej komory oka pod koniec zabiegu usunięcia zaćmy.

Nadwrażliwość na cefuroksym lub na grupę antybiotyków cefalosporynowych.

Produkt przeznaczony jest wyłącznie do leczenia śródgałkowego. Szczególna ostrożność jest wskazana u pacjentów, u których stwierdzono reakcję alergiczną na penicyliny lub inne antybiotyki β-laktamowe, w związku z możliwością wystąpienia reakcji krzyżowej. U pacjentów z ryzykiem zakażeń szczepami opornymi, np. osób z rozpoznanym wcześniej zakażeniem lub kolonizacją MRSA (metycylino-opornym Staphylococcus aureus), należy rozważyć alternatywne zapobiegawcze leczenie antybiotykiem. W przypadku braku danych dla szczególnych grup pacjentów (pacjenci z ciężkim ryzykiem zakażenia, pacjenci z zaćmą powikłaną, pacjenci poddani połączonemu zabiegowi chirurgicznemu oka z operacją usunięcia zaćmy, pacjenci z ciężkimi chorobami tarczycy, pacjenci ze zmniejszoną liczbą komórek śródbłonka rogówki, (<2000)) produkt powinien być stosowany tylko po dokładnym oszacowaniu stosunku ryzyka do korzyści. Stosowania cefuroksymu nie należy traktować jako jedynego środka, podczas leczenia mają również znaczenie inne okoliczności, takie jak zapobiegawcze postępowanie antyseptyczne. Toksyczność wobec komórek śródbłonka rogówki nie była zgłaszana podczas stosowania cefuroksymu w zalecanych stężeniach, niemniej jednak nie można wykluczyć takiego ryzyka, więc w okresie opieki pooperacyjnej lekarze powinni mieć na uwadze to możliwe ryzyko toksyczności śródbłonkowej rogówki. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn - nieistotny.

Ponieważ spodziewana ekspozycja ogólnoustrojowa jest znikoma, systemowe interakcje są mało prawdopodobne. W literaturze nie opisano niezgodności z najbardziej popularnymi produktami stosowanymi podczas operacji zaćmy.

Brak danych dotyczących wpływu cefuroksymu sodu na płodność u ludzi. Badania nad rozrodczością u zwierząt nie wykazały wpływu na płodność. Istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania cefuroksymu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują szkodliwego wpływu na rozwój embrionalny i płodowy. Cefuroksym przenika przez barierę łożyska do zarodka/płodu. Nie przewiduje się wpływu produktu w czasie ciąży, ponieważ ogólnoustrojowa ekspozycja na cefuroksym po zastosowaniu produktu jest znikoma. Lek może być stosowany podczas ciąży. Przewiduje się, że cefuroksym przenika do mleka w bardzo małych ilościach. Po zastosowaniu produktu w dawkach terapeutycznych nie oczekuje się wystąpienia działań niepożądanych. Cefuroksym może być stosowany podczas karmienia piersią.

Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko): reakcja anafilaktyczna.

Odnotowane przypadki przedawkowania zostały opisane w literaturze po niewłaściwym rozcieńczeniu i nieautoryzowanym użyciu cefuroksymu przeznaczonego do podawania ogólnoustrojowego. Duża dawka cefuroksymu (3-krotnie większa od zalecanej, spowodowana nieprawidłowym rozcieńczeniem cefuroksymu) podawana do komory przedniej gałki ocznej u 6 pacjentów nie wywoływała żadnego wykrywalnego niekorzystnego wpływu na tkanki oka. Dane dotyczące toksyczności uzyskano po wstrzyknięciu do komory przedniej gałki ocznej 6 pacjentom podczas operacji zaćmy dawek stanowiących 40-50-krotności dawki zalecanej cefuroksymu po błędnym rozcieńczeniu. Początkowa średnia ostrość wzroku wynosiła 20/200. Wystąpiło ciężkie zapalenie przedniego odcinka oka, optyczna koherentna tomografia siatkówki wykazała rozległy obrzęk plamki. 6 tyg. po operacji średnia ostrość wzroku osiągnęła poziom 20/25. Profil plamki w optycznej koherentnej tomografii wrócił do normy. Jednak u wszystkich pacjentów zaobserwowano 30% zmniejszenie elektroretinografii skotopowej. Podanie nieprawidłowo rozcieńczonego cefuroksymu (10-100 mg/oko) u 16 pacjentów wywołało toksyczność dla oka, w tym obrzęk rogówki ustępujący tyg., przemijające podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe, utratę komórek śródbłonka rogówki i zmiany w obrazie elektroretinografii. U wielu z tych pacjentów doszło do stałej i ciężkiej utraty wzroku.

Cefuroksym hamuje syntezę ściany komórkowej bakterii poprzez przyłączanie się do białek wiążących penicylinę (PBP). Powoduje to przerwanie biosyntezy ściany komórkowej (peptydoglikanu), co prowadzi do lizy komórki bakteryjnej i jej śmierci.

1 fiolka zawiera 50 mg cefuroksymu (w postaci 52,6 mg cefuroksymu sodowego).